افروزندهلغتنامه دهخداافروزنده . [ اَ زَ دَ / دِ ] (نف ) تابان . درخشان . (ناظم الاطباء). درخشنده . درخشان . || روشن کننده . || مشتعل کننده . (فرهنگ فارسی معین ). اسم فاعل از افروختن یعنی سوزان . (فرهنگ شعوری ). || آنکه آتش می افروزد. (ناظم الاطباء). فروزنده . (یا
مهرافروزفرهنگ نامها(تلفظ: mehr afruz) افروزندهی مهر و محبت ، افروزنده ی مهربانی ؛ (به مجاز) مهرورزنده و مهربان .
مسندافروزندهلغتنامه دهخدامسندافروزنده . [ م َ ن َ اَ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) مسندافروز. رجوع به مسندافروز شود.