اماج

'omāj

معنی

۱. آشی که در آن گلوله‌های کوچک خمیر می‌ریزند.
۲. گلوله‌های کوچک خمیر که در آشی به همین نام می‌ریزند.

جست‌وجوی دقیق

اماج

لغت‌نامه دهخدا

اماج . [ اَ ] (اِ) توده ٔ خاکی که نشانه ٔ تیربر آن نهند. آماج . || نشانه ٔ تیر. آماج . (برهان قاطع). || این کلمه از فارسی وارد عربی شده و بمعنی «مسافتی که کمان میتواند تیر را بیندازد» بکار رفته است . (دزی ج 1). || افزاربرزیگران . آماج . (برها

اماج

لغت‌نامه دهخدا

اماج . [ اُ ] (ترکی ، اِ) نوعی از آش آرد است . (برهان قاطع). آشی است که از آرد سازند و اوماج نیز گویند. (مؤید الفضلاء) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از فرهنگ سروری ).نام آشی آردینه . (فرهنگ سروری ). گلوله های خمیر خرد به اندازه ٔ ماش که در آش کنند و این آش را آش اماج گویند. آردهاله

اماج

فرهنگ فارسی عمید

۱. آشی که در آن گلوله‌های کوچک خمیر می‌ریزند.۲. گلوله‌های کوچک خمیر که در آشی به همین نام می‌ریزند.

اماج

دیکشنری فارسی به عربی

ثريد

اماج

گویش مازنی

۱نوعی حلوا که با آرد برنج شکر،تخم مرغ و روغن تهیه شود ۲نوعی ...

جست‌وجوی هم‌آوا

حماش

لغت‌نامه دهخدا

حماش . [ ح ِ ] (ع ص ) به معنی مرد باریک ساق و ساق باریک . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به حمش شود.

احماش

لغت‌نامه دهخدا

احماش . [ اِ ] (ع مص ) احماش قوم ؛ ورغلانیدن آنانرا. (منتهی الارب ). برافژولیدن . برانگیختن . تحریک کردن . || احماش قِدر؛ هیزم بسیار نهادن دیگ را. (منتهی الارب ). || احماش نار؛قوت دادن آتش را به هیمه . آتش نیک افروختن به هیمه .(زوزنی ). || اِحماش کسی ؛ بخشم آوردن او را. (منته

آماج

لغت‌نامه دهخدا

آماج . (اِ) خاک توده کرده که نشان تیر بر آن نصب کنند. آماجگاه :گر موی بر آماج نهی موی بدوزی وین از گهر آموخته ای تو نه بتلقین . فرخی .چنان چون سوزن از وَشّی ّ و آب روشن از توزی ز طوسی بیل بگذاری به آماج اندرون بیله . <p class="aut

هماز

لغت‌نامه دهخدا

هماز. [ هََ م ْ ما ] (ع ص ) عیب کننده . || سخن چین . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). لماز. غماز. (یادداشت مؤلف ).

اهماج

لغت‌نامه دهخدا

اهماج . [ اِ ] (ع مص ) پنهان داشتن . || کوشیدن اسب در رفتار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).

جست‌وجوی مشابه

اماجد

لغت‌نامه دهخدا

اماجد. [ اَ ج ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ امجد. بزرگان . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (از المنجد). بزرگتران . و رجوع به امجد شود.

اماجور

لغت‌نامه دهخدا

اماجور. [ اَ ] (اِخ )پادشاه دمشق که 264 هَ . ق . درگذشت . (از کامل التواریخ ابن اثیر ج 7 ص 125 ذیل وقایع سنه ٔ 264 هَ . ق .).

اماجد

فرهنگ فارسی عمید

= امجد

ابن اماجور

لغت‌نامه دهخدا

ابن اماجور. [ اِ ن ُ ؟ ] (اِخ ) ابوالقاسم عبداﷲبن اماجور، از اولاد فراغنه . و او منجمی فاضل بوده است . او راست : کتاب القن . کتاب الزیج المعروف بالخالص . کتاب زادالمسافر. کتاب الزیج المعروف بالمزنر. کتاب الزیج المعروف بالبدیع. کتاب زیج السندهند. کتاب الزیج الممرات . (ابن الند