لغتنامه دهخدا
انتخاء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) نازیدن و فخر و بزرگی نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). یقال انتخی علینا؛ ای افتخر و تعظم . (منتهی الارب ). تعظّم و تکبر. (از اقرب الموارد). فخر و کبر کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (از مصادر زوزنی ). || استنکاف ؛ العرب تنتحی من الدنایا.