اندخسولغتنامه دهخدااندخسو. [ اَ دَ ] (ص ، اِ) اندخس . (ناظم الاطباء). تباه . (مؤید الفضلاء) . و رجوع به اندخس شود.
اندخسوارهلغتنامه دهخدااندخسواره . [ اَ دَخ ْس ْ / رَ / رِ ] (اِ مرکب ) قلعه و حصار. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج ) (از فرهنگ فارسی معین ). قلعه و شهر. (ناظم الاطباء). حصار. (شرفنامه ) (فرهنگ سروری ). || جایگاه و پناه و تکیه گ
اندخسوارهفرهنگ فارسی عمیدتکیهگاه؛ پناهگاه: ◻︎ ز خشم این کهنگرگ ژکاره / ندارم جز درت اندخسواره (لبیبی: شاعران بیدیوان: ۴۸۹).
اندخسوارهلغتنامه دهخدااندخسواره . [ اَ دَخ ْس ْ / رَ / رِ ] (اِ مرکب ) قلعه و حصار. (برهان قاطع) (انجمن آرا) (آنندراج ) (از فرهنگ فارسی معین ). قلعه و شهر. (ناظم الاطباء). حصار. (شرفنامه ) (فرهنگ سروری ). || جایگاه و پناه و تکیه گ
اندخسوارهفرهنگ فارسی عمیدتکیهگاه؛ پناهگاه: ◻︎ ز خشم این کهنگرگ ژکاره / ندارم جز درت اندخسواره (لبیبی: شاعران بیدیوان: ۴۸۹).