اندازندهلغتنامه دهخدااندازنده . [ اَ زَ دَ / دِ ] (نف ) آنکه چیزی را از جایی بیندازد. پرتاب کننده . (فرهنگ فارسی معین ): صروع ؛ نیک اندازنده مردم را. (منتهی الارب ).
غم الفنجلغتنامه دهخداغم الفنج .[ غ َ اَ ف َ ] (نف مرکب ) غم آور. کسب کننده و اندوزنده ٔ غم . (از: غم + الفنج ، مرخم الفنجنده بمعنی جمعکننده و اندوزنده ). رجوع به غم و الفنج شود : بفرزند شادم ، ز پیری پرانده توام هم غم الفنج و هم غمگساری .ناصرخ
