لغتنامه دهخدا
انفاس . [ اِ ] (ع مص ) در شگفت آوردن کسی را. || ترغیب نمودن کسی را در کاری . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). راغب کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ): انفسه فی الامر. || نفیس شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ). گرانمایه شدن . (ی
