انچوچکلغتنامه دهخداانچوچک . [ اَ چ َ ] (اِ) درختی از تیره ٔ گل سرخیان که در ایران در جنگلهای خشک فارس و کوههای بختیاری و لرستان وجود دارد. دانه ٔ آن شبیه بدانه ٔ امرود و مغز آن سفید است و آنرا خورند. گرفتن پوست آن مشکل است . انجکک .دانج ابروج . دانگ افرونک . (فرهنگ فارسی معین ). انچوکک . (یاددا
انچوچکفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) دانۀ گلابی جنگلی که درشتتر از دانۀ امرود است و مغز آن خورده میشود.۲. (زیستشناسی) درخت این گیاه.۳. [مجاز، عامیانه] هر چیز خُرد و کوچک.۴. [عامیانه، مجاز] آدم قدکوتاه و ریزاندام.
انچوچکفرهنگ فارسی معین(اَ چَ) (ص .) 1 - هر چیز کوچک و خرد. 2 - آدم کوتاه قد. 3 - دانه ای کوچک شبیه دانه گلابی با پوسته محکم که همچون آجیل قابل خوردن می باشد.
یانوقلغتنامه دهخدایانوق . (اِخ )دهی است از دهستان چهاراویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه واقع در 29500 گزی شمال باختری قره آغاج . دارای 336 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
انوقلغتنامه دهخداانوق . [ اَ ] (ع اِ) عقاب . || مرغ مردارخوار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رَخمَه . ذات اسمین . (المزهر ص 339).- امثال :اعز من بیض الانوق ؛ کمیاب تر از تخم مرغ مردارخوار و این مثل را
انوقلغتنامه دهخداانوق . [ اَ وُ ] (ع اِ) ج ِ ناقة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به ناقة شود.
انوکلغتنامه دهخداانوک . [ اَ وَ ] (ع ص ) گول . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ابله . (المصادر زوزنی ). احمق . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). ج ، نَوکی ̍، نوک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ما اَنوَکَه ؛ چه احمق است آن و گفته نمیشود: اَنوِک بِه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموار
انوکلغتنامه دهخداانوک . [ اُ ] (ع مص ) بزرگ شدن و سطبر گردیدن . || دراز شدن شتر. || دردمند گردیدن . || طمع کردن . || طلب کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
انچوچکیلغتنامه دهخداانچوچکی .[ اَ چ َ ] (ص نسبی ) منسوب به انچوچک . || مثل انچوچک ؛ ریز و مریز. حقیر. کسی که بیش از جثه ٔ خود ادعا دارد. (از فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).
دانج ابروجفرهنگ فارسی عمیددانۀ امرود جنگلی که دارای پوست سیاهرنگ و مغز سفید و شیرین است و آن را تف میدهند و میخورند. در طب هم به کار میرود. انچکک؛ انچوچک؛ انجلک.
انچککلغتنامه دهخداانچکک . [ اَ چ ُ ک َ ] (اِ) دانه ٔ سیاه با مغز سپید چون دانه امرود. انچوچک . (یادداشت مؤلف ) : شکن این انچکک و بوی کلک بی حاصل تا به ریش خود و یاران فکنی تف بسیار.بسحاق .
انچوچکیلغتنامه دهخداانچوچکی .[ اَ چ َ ] (ص نسبی ) منسوب به انچوچک . || مثل انچوچک ؛ ریز و مریز. حقیر. کسی که بیش از جثه ٔ خود ادعا دارد. (از فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).