اوعاللغتنامه دهخدااوعال . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وَعْل . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (دهار). || ج ِ وَعِل .(از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به وعل شود.
ذات اوعاللغتنامه دهخداذات اوعال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) نام هضبه ای است به نجد و بدانجا چاهی . امرءالقیس گوید : و تحسب سلمی لاتزال کعهدنابوادی الخزامی او علی ذات اوعال .و گویندکوهی است میان دو عَلَم به نجد. (المرصع).
ام اوعاللغتنامه دهخداام اوعال . [ اُ م م ِ اَ ] (اِخ ) پشته ای است در یمامه . رجوع به معجم البلدان شود.
ذات اوعاللغتنامه دهخداذات اوعال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) نام هضبه ای است به نجد و بدانجا چاهی . امرءالقیس گوید : و تحسب سلمی لاتزال کعهدنابوادی الخزامی او علی ذات اوعال .و گویندکوهی است میان دو عَلَم به نجد. (المرصع).
ام اوعاللغتنامه دهخداام اوعال . [ اُ م م ِ اَ ] (اِخ ) پشته ای است در یمامه . رجوع به معجم البلدان شود.
وعللغتنامه دهخداوعل . [ وَ ] (ع اِ) نام ماه شوال . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). نزد قدما نام ماه شوال ، و جمع آن اوعال و وعلان است . (اقرب الموارد).
وعللغتنامه دهخداوعل . [ وَ ع ِ ] (ع اِ) شعبان . (منتهی الارب ). نام ماه شعبان بجاهلیت . (السامی فی الاسامی ). ج ، اوعال ، وِعلان . (منتهی الارب ). || (ص ) شریف و توانا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
مارخورلغتنامه دهخدامارخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ مار.مارخوار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : بود همچون گوشتی کزوی گرفتی مور خوردگشت از این سان چون کلان شد مار خور لکلک بچه . سوزنی .رجوع
ذات اوعاللغتنامه دهخداذات اوعال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) نام هضبه ای است به نجد و بدانجا چاهی . امرءالقیس گوید : و تحسب سلمی لاتزال کعهدنابوادی الخزامی او علی ذات اوعال .و گویندکوهی است میان دو عَلَم به نجد. (المرصع).
ام اوعاللغتنامه دهخداام اوعال . [ اُ م م ِ اَ ] (اِخ ) پشته ای است در یمامه . رجوع به معجم البلدان شود.