اوقاتلغتنامه دهخدااوقات . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وقت . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (دهار) (ناظم الاطباء). ازمنه و فصول و ساعات و هنگام . (ناظم الاطباء) : چو دی رفت فردا نیامد به پیش مده خیره بر باد اوقات خویش . فردوسی .گو
اوقاتفرهنگ فارسی معین(اَ یا اُ) [ ع . ] (اِ.) جِ وقت ؛ هنگام ها، روزگارها. ؛~ تلخی مجازاً عصبانیت و ناراحتی .
اُوقاتگویش گنابادی در گویش گنابادی به معنی اعصاب ، حال خوش و آرامش اوقات سعد و خوشگزرانی میباشد ، زمان ها ، وقت
اوقاتتلخفرهنگ مترادف و متضاد۱. بدخلق، ترشرو، خشمگین، عبوس، عصبانی، عصبی ۲. اندوهناک، غمناک، مهموم ≠ تردماغ
