ایطللغتنامه دهخداایطل . [ اَ طَ ] (ع اِ) (از «اطل ») خاصرة. (از بحر الجواهر). تهیگاه . ج ، ایاطیل . (آنندراج ). تهیگاه مردم و آن ِ اسب . ج ، ایاطیل . (مهذب الاسماء).
خوستatollواژههای مصوب فرهنگستانآبسنگهای مرجانی حلقوی که بر روی برجستگیهای آتشفشانی در آبهای آزاد گرم رشد میکنند و غالباً در میان خود کولاب (lagoon) ایجاد میکنند
حثیللغتنامه دهخداحثیل . [ ح ِ ی َ ] (ع ص ) کوتاه بالا. || (اِ) نوعی از درخت کوهی . ج ، حثائل . || مرد کاهل . || کودک بدخوار تبه حال . (منتهی الارب ).
حتللغتنامه دهخداحتل . [ح َ / ح ِ ] (ع اِ) عطا. || بلایه از هر چیزی . || مانند. همتا. حاتل . (منتهی الارب ).
ایاطللغتنامه دهخداایاطل . [ اَ طِ ] (ع اِ) ج ِ اَیطَل . رجوع به ایطل شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ).
تهیگاهلغتنامه دهخداتهیگاه . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] (اِ مرکب ) مابین شکم و پهلو را گویند. (برهان ) (انجمن آرا). به معنی کمر و آن جائی است نرم بالای استخوان سرین و زیر استخوانهای پهلو. (از غیاث اللغات ). بن بغل که به تازی خاصره گوین