بادبان

bādbān

معنی

۱. پرده‌ای که در کشتی بادی نصب می‌کنند برای استفاده از قوۀ وزش باد جهت حرکت دادن کشتی؛ خیمۀ کشتی؛ شراع.
۲.[قدیمی] گریبان.
۳. [قدیمی] سرآستین.
⟨ بادبان اخضر:
۱. بادبان سبز.
۲. [قدیمی، مجاز] آسمان.

مترادف

۱. شراع
۲. سفینه، کشتی
۳. جیب، گریبان
۴. سرآستین

جست‌وجوی دقیق

بادبان

فرهنگ فارسی عمید

۱. پرده‌ای که در کشتی بادی نصب می‌کنند برای استفاده از قوۀ وزش باد جهت حرکت دادن کشتی؛ خیمۀ کشتی؛ شراع.۲.[قدیمی] گریبان.۳. [قدیمی] سرآستین.&lang; بادبان اخضر:۱. بادبان سبز.۲. [قدیمی، مجاز] آسمان.

بادبان

بادبان . (اِ مرکب ) پرده ای باشد که بر تیر کشتی بندند. (برهان )(آنندراج ) (انجمن آرا). جامه ای که در رخ باد در جهاز و کشتی بندند از جهت سرعت سیر. (شرفنامه ٔ منیری ). تیر که بوقت جستن باد در کشتی راست دارند و جامه بر آن آویزند تا در رفتن خطا نکند و بشتاب رود. (صحاح الفرس ). جَ

بادبان

sail

واژه‌های مصوب فرهنگستان

صفحه‌ای گسترده و عموماً پارچه‌ای برای به‌کارگیری نیروی پیش‌رانش باد در به حرکت در آوردن قایق در آب

بادبان

Vela, Vel, Sail

واژه‌های مصوب فرهنگستان

صورتی فلکی در آسمان جنوبی (southern sky) که بخشی از صورت بزرگ و تجزیه‏شدۀ سفینه (Argo Navis) است

بادبان

دیکشنری فارسی به عربی

شراع

جست‌وجوی هم‌آوا

بادبان ماهی

فرهنگ فارسی عمید

نوعی ماهی بزرگ بومی هند غربی که باله‌های پشتی‌اش به شکل بادبان است.

بادبان اخضر

لغت‌نامه دهخدا

بادبان اخضر. [ ن ِ اَ ض َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان و فلک و عرش و کرسی باشد. (برهان ) (آنندراج ) (مجموعه ٔ مترادفات ص 10). آسمان و عرش . (ناظم الاطباء) : چون آه عاشق آمد صبح آتش معنبرسیماب آتشین

بادبان چرخ

لغت‌نامه دهخدا

بادبان چرخ . [ ن ِ چ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مهتاب و روشنی ماه . (ناظم الاطباء).

بادبان سبز

لغت‌نامه دهخدا

بادبان سبز. [ ن ِ س َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) : اینْت کشتی شکاف طوفانی که ازین سبز بادبان برخاست . خاقانی .رجوع به بادبان اخضر شود.

بادبان کشیدن

لغت‌نامه دهخدا

بادبان کشیدن . [ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) شراع افراشتن و کشتی راندن . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی مشابه

بادبان بالا (کشتی بادبانی)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

topsail

بادبانه

لغت‌نامه دهخدا

بادبانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) گیاهی است . (ناظم الاطباء).

بادبانی

لغت‌نامه دهخدا

بادبانی . (حامص مرکب ) همچون بادبان بودن و عمل کردن . مجازاً، بسرعت بردن : آسمان در کشتی عمرم کند دائم دو کارگاه ِ شادی بادبانی وقت انده لنگری . انوری (از شرفنامه ٔ منیری ).|| کشتی رانی . (ناظم الاطباء).