بادرنگبویهفرهنگ فارسی عمیدگیاهی یکساله با برگهای بیضی دندانهدار، گلهای بنفش، و شاخههای باریک که گل آن مصرف دارویی دارد و برای عطرسازی هم به کار میرود؛ بادرو؛ گل حنا؛ ترنگان.
باذرنبویهلغتنامه دهخداباذرنبویه . [ ذَ رَم ْ ی َ / ی ِ ] (معرب ، اِ) (از دزی ج 1 ص 47). همان بادرنبویه باشد. رجوع به بادرنبویه شود.
بادرنبویهلغتنامه دهخدابادرنبویه . [ دَ رَم ْ ی َ / ی ِ] (اِ مرکب ) یک قسم ریحانست که معرب آن بادرنجبویه است . (شعوری ج 1 ورق 190). رجوع به تذکرة داود ضریر انطاکی ، و بادرنگ بویه ، بادرنج بویه ، با
بادرنبولغتنامه دهخدابادرنبو. [ رَم ْ ] (اِ) این کلمه در فرهنگ شعوری بمعنای چشمک آمده است و شعری از ابوالمعالی شاهد آورده است . رجوع به شعوری ج 1 ورق 188 شود.
بادرنگبولغتنامه دهخدابادرنگبو. [ رَ ] (اِ مرکب ) بادرنگبویه . گیاهی معطر و در خواص شبیه به نعناع . (ناظم الاطباء). علفی است که معرب آن بادرنجبویه است . (شعوری ج 1 ورق 188).
بادرنجبویهلغتنامه دهخدابادرنجبویه . [ دَ رَ بو ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) معرب بادرنگبویه است . (برهان ). رجوع به بادرنگبویه شود.
باذرنجبویهلغتنامه دهخداباذرنجبویه . [ ذَ رَ ی َ ] (معرب ، اِ) بادرنگبویه . بادرنجبویه . (از ناظم الاطباء). رجوع به بادرنگبویه و تذکره ٔ داود ضریر انطاکی شود.