بادزنلغتنامه دهخدابادزن . [ زَ ] (اِ مرکب ) همان بادبزن است . (شرفنامه ٔ منیری ). مِروحه که در بعض بلاد هندوستان بیجنا خوانند. کلیم گوید : ما را ز کف اختیار رفته جز باد بدست بادزن نیست .تا رود در خواب راحت نرگس جادوی اوناله ٔ من بادزن شد زلف او را بادکرد
بادجانلغتنامه دهخدابادجان . (اِ مرکب ) لقب اسب باشد: مر اسب را پارسیان بادجان خوانده اند و رومیان آنرا بادپای و هندوان تخت پران و تازیان براق زمین . (نوروزنامه ). رجوع به بادپای و بادپیکر شود.
بادزنهلغتنامه دهخدابادزنه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) بادزن را گویند و بعربی مِروحه خوانند. (برهان ) (ناظم الاطباء). بادزن و بادبیزن باشد : بادزنه دست بدست همه وز دم او باد بدست همه . امیرخسرو (از جهانگیری
بادزناملغتنامه دهخدابادزنام . [ دَ] (اِ مرکب ) عمود خیمه ٔ سیاه است . (جهانگیری ) (شعوری ج 1 ورق 176). تیرک و عمود چادر. (ناظم الاطباء).
بادزنهلغتنامه دهخدابادزنه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) بادزن را گویند و بعربی مِروحه خوانند. (برهان ) (ناظم الاطباء). بادزن و بادبیزن باشد : بادزنه دست بدست همه وز دم او باد بدست همه . امیرخسرو (از جهانگیری
بادزناملغتنامه دهخدابادزنام . [ دَ] (اِ مرکب ) عمود خیمه ٔ سیاه است . (جهانگیری ) (شعوری ج 1 ورق 176). تیرک و عمود چادر. (ناظم الاطباء).