بادودم

باددژم . [ بادْ، دُ ژَ ] (اِ مرکب ) ناخوشی که بسبب برخورد باد ببدن عارض شود. (ناظم الاطباء) : بود ز باددم حادثه چو نای انبان وجود خصم تو پیوسته پر زباددژم .علی خراسانی (از آنندراج ).

باددم

باددم . [ دَ ] یا [ دِ دَ ] (ص مرکب ) کنایه از کسی است که خود را پر از باد نخوت و غرور کند و متکبر و متجبر نشیند. (برهان ) (ناظم الاطباء). || بعضی از افاضل به اضافه بمعنی دمه ٔ آهنگران نوشته اند به استناد این بیت حکیم فردوسی : بدانگاه با کیله ٔ باد

درپیوند

بیشتر بدانید

بادودم

bādodam

معنی

جست‌وجوی دقیق

بادودم

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

باددم

فرهنگ فارسی عمید

بادژدام

لغت‌نامه دهخدا

باذذم

لغت‌نامه دهخدا

باددژم

لغت‌نامه دهخدا

باددم

لغت‌نامه دهخدا