بادپیمافرهنگ فارسی عمید۱. اسب، استر، یا شتر تندرو؛ تیزرفتار؛ بادپا.۲. بیکاره.۳. مفلس.۴. دروغگو؛ یاوهسرا: ◻︎ یکی بادپیمای کمزن بُوَد / که از کینه با خویش دشمن بُوَد (لبیبی: شاعران بیدیوان: ۴۸۱).
بادپیمالغتنامه دهخدابادپیما. [ پ َ / پ ِ ] (نف مرکب ) بادپیمای . مردم مفلس لاابالی بی فایده گوی و بی ماحصل و دروغ گوی را گویند. (برهان ) (آنندراج ). بیحاصل . بیفایده . (شرفنامه ٔ منیری ) (فرهنگ سروری ). آنکه کار بیهوده کند. آنکه عملی عبث کند. بادسنج . باددرکف .
بادپیمایلغتنامه دهخدابادپیمای . [ پ َ / پ ِ ] (نف ) یاوه گوی . بیهوده گوی . || مردم پاده پرست . (ناظم الاطباء). || زلف تابدار. (ناظم الاطباء). رجوع به بادپیما و باد شود.
بادپیماییلغتنامه دهخدابادپیمایی . [ پ َ / پ ِ ] (حامص مرکب ) عمل بادپیما. باد پیمودن : زحل از دلو با قوی رائی خصم را داده بادپیمایی . نظامی .رجوع به بادپیما و بادپیمای و باد پیمودن شود.
بیدمیلغتنامه دهخدابیدمی . [ دُ ] (حامص مرکب ) عدم دم و دنب . (ناظم الاطباء). حالت و چگونگی بیدم . بی دنبال . دنب نداشتن .
بدمولغتنامه دهخدابدمو. [ ب َ ] (اِ) برمر. (برهان ). برمو. برموز. (برهان ). انتظار و نگرانی . (ناظم الاطباء). رجوع به برمو شود.
بادپیمایلغتنامه دهخدابادپیمای . [ پ َ / پ ِ ] (نف ) یاوه گوی . بیهوده گوی . || مردم پاده پرست . (ناظم الاطباء). || زلف تابدار. (ناظم الاطباء). رجوع به بادپیما و باد شود.
بادپیماییلغتنامه دهخدابادپیمایی . [ پ َ / پ ِ ] (حامص مرکب ) عمل بادپیما. باد پیمودن : زحل از دلو با قوی رائی خصم را داده بادپیمایی . نظامی .رجوع به بادپیما و بادپیمای و باد پیمودن شود.
بادپیکرلغتنامه دهخدابادپیکر.[ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) تندرو. سریع. صفت اسب و مرکوب تیزرفتار باشد. بادپای . بادپیما. رجوع به بادپای و بادپیما شود: اراقیت را بر هوا دیدم [ اراقیت پری بود ] بر اسبی بادپیکر نشسته بر بالای سر شاه ایستادو جنگ می کرد. (اسکندرنامه نسخ
بادحرکتلغتنامه دهخدابادحرکت . [ ح َ رَ ک َ ] (ص مرکب ) تندرو. تیزرفتار. بادپیما. بادپیکر. رجوع به بادپیما، بادپای و بادپیکر شود : یا سحابی که بمجاورت شهابی از اوج هوا بنشیمن خاک آید، چنانک هرکه او را در فضای صحرا بدیدی گفتی :بر آمد پیل گون ابری ز روی نیلگون دریاچو
باده پیمودنلغتنامه دهخداباده پیمودن . [ دَ / دِ پ َ / پ ِ دَ ] (مص مرکب ) شراب بکسی دادن . (ناظم الاطباء: باده ). شراب خوردن . (شرفنامه ٔ منیری ). می گساردن . می گساری کردن : چو با حبیب نشینی و باده پیمائ
باد در قفص بودنلغتنامه دهخداباد در قفص بودن . [ دَرْ ق َ ف َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از امر محال بودن باشد : چو باد در قفص انگار کار دولت خصم از آنکه دیر نپاید چو آب در غربال . انوری .رجوع به آب در غربال شود. || تهی دست و مفلس و گدا بودن . (ناظ
بادپایلغتنامه دهخدابادپای . (ص مرکب ، اِ مرکب ) سریع در رفتار (اسب یا مرکوبی دیگر). سخت تندرو. سخت تیز در رفتن . بادپیکر. بادپیما. رجوع به بادپیکر و بادپیما شود : اگر خواهی این بادپای دوان دو دستت ببندم به بند گران . فردوسی .هیونان ک
بادپیمایلغتنامه دهخدابادپیمای . [ پ َ / پ ِ ] (نف ) یاوه گوی . بیهوده گوی . || مردم پاده پرست . (ناظم الاطباء). || زلف تابدار. (ناظم الاطباء). رجوع به بادپیما و باد شود.
بادپیماییلغتنامه دهخدابادپیمایی . [ پ َ / پ ِ ] (حامص مرکب ) عمل بادپیما. باد پیمودن : زحل از دلو با قوی رائی خصم را داده بادپیمایی . نظامی .رجوع به بادپیما و بادپیمای و باد پیمودن شود.