بادکلاهلغتنامه دهخدابادکلاه . [ ک ُ یا دِ ک ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) غرور، مثل باد بروت و باد گیسو : گرچه آتش سرم و بادکلاه نه پی تاجوری خواهم داشت . خاقانی .من که آتش سرم و بادکلاه خاک درگاه توام آبخور است . <p class="aut
بادکلاهیلغتنامه دهخدابادکلاهی . [ ک ُ ] (حامص مرکب ) صفت بادکلاه : بس کز آتش سری و بادکلاهی ّ فلک بر سر خاک ز خون لعل قبائید همه .خاقانی (از آنندراج ).
بادکلاهیلغتنامه دهخدابادکلاهی . [ ک ُ ] (حامص مرکب ) صفت بادکلاه : بس کز آتش سری و بادکلاهی ّ فلک بر سر خاک ز خون لعل قبائید همه .خاقانی (از آنندراج ).
بادکلاهیلغتنامه دهخدابادکلاهی . [ ک ُ ] (حامص مرکب ) صفت بادکلاه : بس کز آتش سری و بادکلاهی ّ فلک بر سر خاک ز خون لعل قبائید همه .خاقانی (از آنندراج ).
کیقبادکلاهلغتنامه دهخداکیقبادکلاه . [ ک َ / ک ِ ق ُ ک ُ ] (ص مرکب ) که تاج و کلاهی چون کیقباد دارد. کنایه از کسی که دارای عظمت و رفعت مقام است : چونکه بهرام کیقبادکلاه تاج کیخسروی رسانده به ماه .نظامی .