بارقه

bāreqe

معنی

۱. روشنایی؛ پرتو: بارقه‌ای از ایمان در او وجود دارد.
۲. برق‌زننده؛ درخشنده.

مترادف

۱. اخگر، جرقه، شرر، شعله، وراغ
۲. تلالو، پرتو، نور ≠ خاکستر

جست‌وجوی دقیق

بارقه

فرهنگ فارسی عمید

۱. روشنایی؛ پرتو: بارقه‌ای از ایمان در او وجود دارد.۲. برق‌زننده؛ درخشنده.

بارقه

بارقه . [ رِ ق َ ] (اِخ ) یا برقه ، نام خاندانی که رئیس آن بنام آمالقار بارقه ای معروف بوده است . آنیبال و اسد روبال مشهور، به این خاندان انتساب داشته اند و شاید وجه تسمیه ٔ بن غازی به اسم «برقه » هم به همین خاندان مربوط باشد. (از قاموس الاعلام ترکی ج <span class="hl" dir="lt

بارقه

لغت‌نامه دهخدا

بارقه . [ رِ ق َ ] (ع ص ، اِ) چیزی که درخشنده باشد و مجازاً بمعنی روشنی و درخشندگی ، چه بارقه مأخوذ از بروق است که بمعنی درخشیدن باشد. (غیاث ) (آنندراج ). هر چیز درخشنده خصوصاًشمشیر درخشنده . (فرهنگ نظام ) (دِمزن ) : غضوا ابصارکم عن البارقه . (تاریخ ب