بارندگیلغتنامه دهخدابارندگی . [ رَ دَ / دِ ] (حامص ) باریدن و بارش . (ناظم الاطباء). حاصل مصدر باریدن . (آنندراج ) : چو ابر بهاران ببارندگی همی مرگ جوید بدان زندگی . فردوسی .بپوشید نوجامه ٔ بندگی