باطیه

bātiye

معنی

۱. (نجوم) از صورت‌های فلکی نیمکرۀ جنوبی؛ پیاله.
۲. [قدیمی] ظرف شیشه‌ای بزرگی که در آن شراب می‌ریختند؛ کاسه؛ بادیه.

جست‌وجوی دقیق

باطیه

فرهنگ فارسی عمید

۱. (نجوم) از صورت‌های فلکی نیمکرۀ جنوبی؛ پیاله.۲. [قدیمی] ظرف شیشه‌ای بزرگی که در آن شراب می‌ریختند؛ کاسه؛ بادیه.

باطیه

باطیه . [ ی َ / ی ِ] (اِ) بادیه . کاسه ٔ بزرگ . (آنندراج ) (منتهی الارب ).و آن ظرفی باشد مقعر و عرب آن را ناجود گوید. معرب پاتیله . (بحر الجواهر). اعجمی ، مشهور است و در عربی ناجود و راووق گویند. (نشوءاللغة ص 94</sp

جست‌وجوی هم‌آوا

بوته بر بوته

لغت‌نامه دهخدا

بوته بر بوته . [ ت َ / ت ِ ب َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) بوت ابر بوت . بوط ابر بوط. از آلات کیمیا و آن بوته ای است که آنرا درزیر، سوراخی باشد که آن را بر بوته ٔ دیگری نهند و نیک به یکدیگر بپیوندند و فلز را در بو

بوته

لغت‌نامه دهخدا

بوته . [ ت َ / ت ِ ] (اِ) رستنی و درخت پر شاخ و برگی را گویند که بسیار بلند نشود و به زمین نزدیک باشد. (برهان ) (جهانگیری ). رستنی که بسیار بلند نشود و به زمین نزدیک باشد. (فرهنگ فارسی معین ). درخت کوچک که بسیار بلند نباشد. (غیاث اللغات ). رس

بوطه

لغت‌نامه دهخدا

بوطه . [ طَ ] (معرب ،اِ) بوته ٔ زرگری . (ناظم الاطباء). بوتقه است و معرب .(از اقرب الموارد). معرب بوته . رجوع به بوته شود.

بوته

لغت‌نامه دهخدا

بوته . [ ت َ ] (اِخ ) دهی است بمرو و در نسبت بوتقی گویند و از آن ده است : اسلم بن احمد بوتقی محدث . (از لباب الانساب ).

بوتیه

لغت‌نامه دهخدا

بوتیه . [ ی َ ] (اِ) نام گیاهی است از تیره ٔ پروانه واران ، جزو دسته ٔ لوبیاها ، که بعضی از گونه هایش بشکل درخت و بعضی بشکل گیاهان بالارونده میباشند.اصلش از هندوستان است . از این گیاه ، صمغی قرمزرنگ خارج میشود که در ناخوشیهای جهاز هاضمه و همچنین بعنوان قابض ، مورد استعمال دار

جست‌وجوی متن

باطئه

لغت‌نامه دهخدا

باطئه . [ طِ ءَ ] (ع اِ)خنور سفالین که در آن شراب نگاه میدارند. ابریقی که در سر میز از آن در پیاله های کوچک شراب میریزند. ج ،بواطی . (ناظم الاطباء). باطیه . رجوع به باطیه شود.

طاس پلو

فرهنگ فارسی معین

(پُ لُ) (اِمر.) قسمی پلو. طرز تهیة آن چنین است که گوشت را ریزه ریزه کرده با دنبه و پیاز و قدری روغن هم داغ کرده در میان باطیة نازک گذارده ، سرش را بسته و در وقت چلو دم کردن باطیه را ته دیگ گذارند و با ادویه دم کنند و اگر بخواهند، در موسم هر ترشی از آن ترشی زنند.

آبگوشت خوری

لغت‌نامه دهخدا

آبگوشت خوری . [ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) کاسه ٔ خردتر از باطیه وبزرگتر از ماست خوری که عادةً در آن آبگوشت خورند.

آش خوری

لغت‌نامه دهخدا

آش خوری . [ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) ظرفی گود، میان باطیه و ماست خوری که در آن آش خورند. || کفچه ای که بدان آش گیرند.

آبگردان

لغت‌نامه دهخدا

آبگردان . [ گ َ ](اِ مرکب ) چم فلزین . ملعقه ٔ کلان باندازه ٔ باطیه ٔ دسته دار که بدان از دیگ های بزرگ آب و جز آن برگیرند.

درپیوند

بیشتر بدانید

باطیه

bātiye

معنی

جست‌وجوی دقیق

باطیه

فرهنگ فارسی عمید

باطیه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

بوته بر بوته

لغت‌نامه دهخدا

بوته

لغت‌نامه دهخدا

بوطه

لغت‌نامه دهخدا

بوته

لغت‌نامه دهخدا

بوتیه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

باطئه

لغت‌نامه دهخدا

طاس پلو

فرهنگ فارسی معین

آبگوشت خوری

لغت‌نامه دهخدا

آش خوری

لغت‌نامه دهخدا

آبگردان

لغت‌نامه دهخدا