بالشتکلغتنامه دهخدابالشتک . [ ل ِ ت َ ] (اِ مصغر) زیرگوشی بالشتو. مِحسَبَه . (منتهی الارب ). نازبالش . مصغر بالش که بمعنی تکیه باشد.(آنندراج ). مصغر بالشت یعنی بالش کوچک . (ناظم الاطباء). || پارچه ای یا لنگی یا شالی که از عرض چندان تا کنند تا بصورت باریکی درآید و سپس آن پارچه ٔ تاخورده ٔ طولانی
بالشتکboudinواژه‌های مصوب فرهنگستانهر یک از قطعه‌های سوسیسی‌شکل در یک ساختار بالشتکی که یا از قطعة دیگر یا دیگرقطعه‌ها جداست یا پیوند باریکی با آنها دارد
