باکورهفرهنگ فارسی معین(رِ یا رَ) [ ع . باکورة ] (ص .) 1 - اول هر چیز. 2 - میوة نورس ، نوبر، ج . باکورات . بواکیر.
باقورةلغتنامه دهخداباقورة. [ رَ ] (ع اِ) جماعت و دسته ٔ گاوان . و این از اسماء جمع است مانند باقر. (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). باقور. || بلغت یمن ، نرگاو و نیز گاو ماده . (آنندراج ). یک گاو، خواه نر باشد یا ماده . (ناظم الاطباء).
باقوریةلغتنامه دهخداباقوریة. [ ری ی َ ] (اِخ ) فرقه ای ازفرق میان عیسی و محمد علیهماالسلام . (ابن الندیم ).
باکورةلغتنامه دهخداباکورة. [ رَ ] (ع ص ، اِ) تأنیث باکور. اول از هر چیز. ج ، بواکیر، باکورات . (از اقرب الموارد). || نوباوه . (مهذب الاسماء). ج ،بُکر. (منتهی الارب ). اول که از میوه رسد. (اقرب الموارد). پیش رس . (ناظم الاطباء). نوبر. بکیره . (یادداشت مؤلف ): نخلة باکورة؛ خرمابن زودرس . (ناظم
باکارهلغتنامه دهخداباکاره . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) کارآمد. کسی که هر کاری از وی ساخته باشد. برابر بیکاره . (ناظم الاطباء). اکاره (در تداول مردم قزوین ).
باقارالغتنامه دهخداباقارا. (اِخ ) (تلفظی از باگارا) قصبه ٔ مرکز ناحیه ٔ ولایت مورت و موزل فرانسه . رجوع به باکارا و همچنین به قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1200 شود.
ناوباوهلغتنامه دهخداناوباوه . [ با وَ / وِ ] (اِ مرکب ) باکوره . نوباوه . نوآورده . میوه ٔ نو. (یادداشت مؤلف ). رجوع به نوباوه شود.
باکورةلغتنامه دهخداباکورة. [ رَ ] (ع ص ، اِ) تأنیث باکور. اول از هر چیز. ج ، بواکیر، باکورات . (از اقرب الموارد). || نوباوه . (مهذب الاسماء). ج ،بُکر. (منتهی الارب ). اول که از میوه رسد. (اقرب الموارد). پیش رس . (ناظم الاطباء). نوبر. بکیره . (یادداشت مؤلف ): نخلة باکورة؛ خرمابن زودرس . (ناظم
بکیرهلغتنامه دهخدابکیره . [ ب َرَ ] (ع اِ) نوباوه . نوبر. باکوره . || خرمابن زودرس . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
بکرلغتنامه دهخدابکر. [ ب ُ ] (ع اِ)ج ِ بَکور و باکور و باکورة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به مفردهای کلمه شود.
بواکیرلغتنامه دهخدابواکیر. [ ب َ ] (ع اِ) ج ِ باکورة، باکور. (اقرب الموارد) : از اجتناء بواکیر تفاصیل حکمت او فرومانند. (تاریخ بیهقی ص 1).