بدادالغتنامه دهخدابدادا. [ ب َ اَ ] (ص مرکب ) کسی که ادای خارج از او سر زند. مقابل خوش ادا. (از آنندراج ). آنکه دارای اطوار و رفتار و کرداربد باشد. (ناظم الاطباء). بدخو. بداطوار. بداحوال . بدگوشت . گوشت تلخ . (یادداشت مؤلف ). || کسی که در ادای قرض حیله جو باشد. (آنندراج ) :</
بداداییلغتنامه دهخدابدادایی . [ ب َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل بدادا. بدکرداری . بدسلوکی . بدرفتاری . (ناظم الاطباء). بدخویی . بدگوشتی . گوشت تلخی . (از یادداشت مؤلف ) : رعایا که تغار بر ایشان می نوشتند از دست ایشان بجان می رسیدند و مع هذا زیادت تغاری به لشکر نمی رسید و بعضی
بیدادیلغتنامه دهخدابیدادی . (حامص مرکب ) حالت بیداد. ظلم . جور. جفا و ستم . (آنندراج ). بیدادگری . (ناظم الاطباء). ستمکاری . عدوان . ستم . اعتداء. (یادداشت مؤلف ) : ازین پس گر آید ز جایی خروش ز بیدادی و غارت و جنگ و جوش . فردوسی .پذ
بیدادی کردنلغتنامه دهخدابیدادی کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) ظلم و تعدی کردن . بی انصافی و بی عدالتی نمودن : چو ملک به وی رسید... بکشت و ستم و بیدادی کرد و عجب و کبر و بر اهل علم استخفاف کرد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).زلف پرچینش بسی فتنه و بیدادی کردچون خط آرد کم از آن زلف
بدادانلغتنامه دهخدابدادان . [ ب ِ / ب ِ ن ِ ] (ع اِ) بصیغه ٔ تثنیه ، دو بداد که بر پشت ستور بندند تا ریش نگردد. (ناظم الاطباء). هر دو طرف زین و کوسه ٔ (ظ:کوهه ٔ) اسپ . بَدیدان . (کشف اللغات از آنندراج ). و رجوع به بَداد شود. || هر دو خانه ٔ خرجین . (کشف اللغات
بداداییلغتنامه دهخدابدادایی . [ ب َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل بدادا. بدکرداری . بدسلوکی . بدرفتاری . (ناظم الاطباء). بدخویی . بدگوشتی . گوشت تلخی . (از یادداشت مؤلف ) : رعایا که تغار بر ایشان می نوشتند از دست ایشان بجان می رسیدند و مع هذا زیادت تغاری به لشکر نمی رسید و بعضی
بدادانلغتنامه دهخدابدادان . [ ب ِ / ب ِ ن ِ ] (ع اِ) بصیغه ٔ تثنیه ، دو بداد که بر پشت ستور بندند تا ریش نگردد. (ناظم الاطباء). هر دو طرف زین و کوسه ٔ (ظ:کوهه ٔ) اسپ . بَدیدان . (کشف اللغات از آنندراج ). و رجوع به بَداد شود. || هر دو خانه ٔ خرجین . (کشف اللغات
بداداییلغتنامه دهخدابدادایی . [ ب َ اَ ] (حامص مرکب ) عمل بدادا. بدکرداری . بدسلوکی . بدرفتاری . (ناظم الاطباء). بدخویی . بدگوشتی . گوشت تلخی . (از یادداشت مؤلف ) : رعایا که تغار بر ایشان می نوشتند از دست ایشان بجان می رسیدند و مع هذا زیادت تغاری به لشکر نمی رسید و بعضی
