برزه گاوفرهنگ فارسی عمیدگاو نری که برای شخم زدن زمین به کار رود: ◻︎ برزهگاویست کاو خورد ناچار / بر تخمی که خود کند شدیار (عثمان مختاری: ۶۹۹).
برزه گاولغتنامه دهخدابرزه گاو. [ ب َ زَ / زِ ] (اِ مرکب ) گاو زراعت را گویند و آن گاوی است که بدان زمین را شیار کنند. (برهان ) (آنندراج ). گاوی که بدان جفت رانند و زراعت کنند. (شرفنامه ٔ منیری ) : برزه گاوی است کو خورد ناچاربرتخمی
برزهلغتنامه دهخدابرزه . [ ب َ زُ] (اِخ ) دهی است از بخش سنجابی شهرستان کرمانشاه . سکنه ٔ آن 300 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
بیرزهلغتنامه دهخدابیرزه . [ زَ / زِ ] (اِ) بارزد. بیرزد. بیرزی . بیرژه . بمعنی اول بیرزد باشد و آن صمغی است بغایت گنده و منتن و بعربی آنرا قنه گویند و با زای فارسی هم آمده است . (برهان ). بیرژه . انزروت . (ناظم الاطباء). صمغی است مانند مصطکی سبک و خشک و مثل عس
برزهلغتنامه دهخدابرزه . [ ب َ زَ] (اِ) (از: برز بمعنی زراعت + هَ ، پسوند نسبت ) شاخ درخت . (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) : مکن بیش جهد و مزن آتشی که در برزه ٔ تر نخواهد گرفت . نزاری . || ماله . (شرفنامه ٔ منیری ). || گاو زراعت و
دلدللغتنامه دهخدادلدل . [ دُ دُ ] (ع ص ) قوم دلدل ؛ قومی که میان دو کار مضطرب و پریشان باشند و استقامت نورزند. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). جاءالقوم دلدلا؛ در حالی آمدند که مذبذب و دودل بودند نه بدین سمت و نه بدان سمت . (از اقرب الموارد). دَلدال . رجوع به دلدال شود. || (اِ) امر عظیم .
گاولغتنامه دهخداگاو. (اِ) ایرانی باستان : گاو ، پهلوی : گاو ، کردی : گا . افغانی : گوا . اُسِّتی : یگ ، قوگ (گاو ماده ). بلوچی : گک گکس (گاو، گاو ماده ، گاو نر). وخی : گیو ، گو . سریکلی : ژَئو .شغنی : ژائو . سنگلچی و منجی . گائو. یغنوبی ، گوا . (اساس اشتقاق اللغة ص <span class="hl" dir="ltr"
برزهلغتنامه دهخدابرزه . [ ب َ زُ] (اِخ ) دهی است از بخش سنجابی شهرستان کرمانشاه . سکنه ٔ آن 300 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
برزهلغتنامه دهخدابرزه . [ ب َ زَ / زِ ](اِخ ) قریه ای است به بیهق [ سبزوار ] و بَرْزَهی منسوب است بدان . (از منتهی الارب ) (تاریخ بیهق ص 211).
ابوبرزهلغتنامه دهخداابوبرزه . [ اَ بو ب َ زَ ] (اِخ ) نصلةبن عیینه یا نضلةبن عائذ یا فضلةبن عبیداﷲ اسلمی صحابی . وفات او بسنه ٔ 60 هَ . ق . است .
هواره برزهلغتنامه دهخداهواره برزه . [ هََ رِ ب َ زَ / زِ ] (اِخ ) دهی است از بخش بوکان شهرستان مهاباد. دارای 107 تن سکنه ، آب آن ازچشمه و محصول عمده اش غله ، توتون و کار دستی مردم آنجا جاجیم بافی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج <
برزهلغتنامه دهخدابرزه . [ ب َ زُ] (اِخ ) دهی است از بخش سنجابی شهرستان کرمانشاه . سکنه ٔ آن 300 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).