برندهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. دارای توانایی برای بریدن؛ تیز.۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها؛ قاطع.
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ، اِ) نعت فاعلی از بردن . باربردار. (ناظم الاطباء). حمل کننده . حامل . آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. (فرهنگ فارسی معین ) : همه پاک رستم به بهمن سپردبرنده به گنجور او برشمر
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بریدن . قطعکننده . (آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. (فرهنگ فارسی معین ). جازح . حاذم . خَدِب . صارم . عَضب . فاصل . قاضب . قاطع. ق
وقت اضافهextra time, over time, extra 2واژههای مصوب فرهنگستانوقتی که در صورت تساوی، در پایان وقت قانونی بازی یا مسابقه در نظر گرفته میشود تا برندۀ بازی مشخص شود
بازی حذفیplay off/ play-off/ playoffواژههای مصوب فرهنگستانبازیای که بین دو تیم برگزار میشود تا برندۀ بازی به مرحلۀ بالاتر صعود کند و بازنده از دور بازیها حذف شود
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. کسی که چیزی را از جایی به جای دیگر ببرد.۲. کسی که در قمار یا مسابقه پیروز شود.
برندهفرهنگ فارسی عمید۱. دارای توانایی برای بریدن؛ تیز.۲. [عامیانه، مجاز] دارای توانایی در انجام کارها؛ قاطع.
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ، اِ) نعت فاعلی از بردن . باربردار. (ناظم الاطباء). حمل کننده . حامل . آنکه چیزی را از جایی به جای دیگر برد. (فرهنگ فارسی معین ) : همه پاک رستم به بهمن سپردبرنده به گنجور او برشمر
برندهلغتنامه دهخدابرنده . [ ب ُ رَ / ب ُرْرَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از بریدن . قطعکننده . (آنندراج ). آنکه چیزی را قطع کند. کسی که چیزی را ببرد. (فرهنگ فارسی معین ). جازح . حاذم . خَدِب . صارم . عَضب . فاصل . قاضب . قاطع. ق
دل برندهلغتنامه دهخدادل برنده . [ دِ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) برنده ٔ دل . زیبارویی که دل از آدمی برباید. دلبر : ای دل برنده هرچه توانی همی کنی میدان فراخ یافته ای گوی زن هلا.مسعود رازی .
پی برندهلغتنامه دهخداپی برنده . [ پ َ / پ ِ ب َرَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آنکه پی برد. آنکه دریابد. که مطلع شود. که آگاهی یابد. ملتقص . (منتهی الارب ).
مژده برندهلغتنامه دهخدامژده برنده . [ م ُ دَ / دِ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) مژده بر. که خبر خوش میبرد. که حامل پیام خوش است . رجوع به مژده بر شود.
اوبرندهلغتنامه دهخدااوبرنده . [ اَ ب َ رَ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی ازاوبردن به معنی بلعکننده . (یادداشت مرحوم دهخدا).