برهنجیدنفرهنگ فارسی عمید۱. هنجیدن.۲. آهنگ کردن.۳. کشیدن؛ برآوردن: ◻︎ چنانکه مرغ هوا پّر و بال برهنجد / تو بر خلایق بر پرّ مردمی برهنج (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۸۴).
برهنجیدنلغتنامه دهخدابرهنجیدن . [ب َ هََ دَ ] (مص مرکب ) هنجیدن . گستردن : چنانکه مرغ هوا پرّ و بال برهنجدتو بر خلایق بر پرّ مردمی برهنج . ابوشکور.و رجوع به هنجیدن شود.
هنجیدنفرهنگ فارسی عمیدکشیدن؛ برکشیدن؛ بیرون کشیدن؛ برآوردن.⟨ برهنجیدن: (مصدر متعدی) [قدیمی] کشیدن؛ گستردن: ◻︎ چنانکه مرغ هوا پر و بال برهنجد / تو بر خلایق بر پر مردمی برهنج (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۸۴).
هنجیدنلغتنامه دهخداهنجیدن .[ هََ دَ ] (مص ) بیرون کشیدن و برآوردن . (برهان ).- برهنجیدن ؛ گستردن . (یادداشت مؤلف ). گشودن : چنان که مرغ هوا پرّ و بال برهنجدتو بر خلایق بر، پرّ مردمی برهنج . ابوشکور.- ||
باللغتنامه دهخدابال . (اِ) از انسان و حیوانات چرنده از کتف بود تا سر ناخن دست و بعضی گفته اند از شانه تا آرنج که مرفق باشد. (برهان قاطع). به لهجه ٔ طبری بال بمعنی دست ، در مازندرانی کنونی و گیلکی و قزوینی همچنین است . در اورامانی بالا و در سمنانی و لاسگردی و شهمیرزادی بال و در سنگسری «بَل ».