بزیچهلغتنامه دهخدابزیچه . [ ب ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) (از: بز + -یچه ، علامت تصغیر چون دریچه ). (حاشیه ٔ برهان چ معین ). بزغاله را گویند، و بعربی حلان و حُلام خوانند و حلوان غلط است . (برهان ) (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ). بزغاله و بچه بز و کفجول . (ناظم الا
بجه بجه کردنلغتنامه دهخدابجه بجه کردن . [ ب ِ / ب َج ْ ج َ ب ِ / ب َج ْ ج َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عوام جستن پی درپی بدان سان که وزغ در خشکی جهد. (یادداشت مؤلف ). ورجه ورجه کردن .
بزهلغتنامه دهخدابزه . [ ب َ زَ / زِ ] (اِ)گناه و خطا باشد. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (غیاث اللغات ) (فرهنگ شعوری ). گناه . خطا. تقصیر. (ناظم الاطباء). در پهلوی بَچَک و در پازند بَژَه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). اثم . (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن
بزهلغتنامه دهخدابزه . [ ب ُ زَ / زِ ] (اِ) زمین پشته . (شرفنامه ٔ منیری ) (برهان ):الا تا زمی از کوه پدید است و ره از سدبکوه اندر شَخ ّ است و بزه بر شخ و راود. عسجدی . || میوه ایست گرد و خوشبو که مزه ٔ خوب دارد. (شرفنامه
بزیجهلغتنامه دهخدابزیجه . [ ب ُ ج َ / ج ِ ] (اِ مصغر) بزغاله . (شرفنامه ٔ منیری ). بزیچه . رجوع به بزیچه شود.
ابوحبیبلغتنامه دهخداابوحبیب . [ اَ ح َ ] (ع اِ مرکب ) ماهی شور. (مهذب الاسماء). || بزغاله . بزیچه . || جدی بریان کرده شده . (منتهی الارب ).
ذم ءلغتنامه دهخداذم ء. [ ذَم ْءْ ] (ع مص ) دشوار آمدن بر. روان گردیدن آب بینی بزغاله ، جاری شدن آب و مخاط بینی بزیچه . || (ص ، اِ) مرد نکوهیده .
ایجهلغتنامه دهخداایجه . [ ج َ / ج ِ ] (پسوند) ایچه . ایزه . ایژه .ایشه . در کلماتی مثل : بزیچه ، منیجه ، دریچه ، لبیشه ، لویشه علامت تصغیر است و گاه علامت تأنیث : نیزه . نیجه . پاکیزه . (یادداشت بخط مؤلف ). رجوع به ایزه شود.
