بسا

basā

معنی

۱. بس؛ بسیار:◻︎ به ‌روز نیک کسان گفت تا تو غم نخوری / بسا کسا که به ‌روز تو آرزومند است (رودکی: ۴۹۴).
۲. (قید) احتمال دارد که؛ شاید.

مترادف

۱. بسیار، چه بسیار
۲. شاید، احتمالا

جست‌وجوی دقیق

بسا

لغت‌نامه دهخدا

بسا. [ ب َ ] (ق ) بمعنی ای بس و بسیار باشد. (برهان ) (سروری ) (هفت قلزم ) (دِمزن ). ای بس و بسیار چنانکه خوشا یعنی ای خوش . (انجمن آرا). ای بس و بسیار. (ناظم الاطباء). ای بس و بسیار چنانکه خوشا یعنی آن خوش . و مزید علیه بس و از بعضی مواقع مستفاد میشود که الف درین ترکیب برای ا

بسا

لغت‌نامه دهخدا

بسا. [ ب َ ] (اِ) اصطلاح نجومی هندیان است .رجوع به ماللهند ص 316 س 2 جدول مذنبات عالیه شود.

بسا

لغت‌نامه دهخدا

بسا. [ ب َ ] (اِخ ) پسا. فسا. نام شهری است در فارس که آن را فسا میگویند. (برهان ) (فرهنگ سروری ) (ناظم الاطباء) (دِمزن ). نام شهری است در فارس که آن را معرب کرده فسا خوانند و منسوب بدانجا را فسایی وفسوی گویند چنانکه هراتی و هروی . (انجمن آرا)(ابن بطوطه ) (آنندراج ). معرب فسا

بسا

فرهنگ فارسی عمید

بسا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

many

جست‌وجوی هم‌آوا

سرپل ساحلی

beachhead

واژه‌های مصوب فرهنگستان

منطقۀ مشخصی از ساحل دشمن که چنانچه تصرف و نگهداری شود پیاده کردن افراد و وسایل را در ساحل امکان‏پذیر می‌کند و فضای رزمایشی لازم برای عملیات طرح‏ریزی‌شده به ساحل را فراهم می‌سازد

رگ‌های عروق

vasa vasorum

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سرخرگ‌ها و سیاهرگ‌های ریزی که دیوارۀ رگ‌های خونی را تغذیه می‏کنند

بسپای

فرهنگ فارسی عمید

= بسفایج

بساء

لغت‌نامه دهخدا

بساء. [ ب َ ] (اِخ ) معرب فساست . (مرآت البلدان ج 1). و رجوع به بسا و فسا شود.

بساء

لغت‌نامه دهخدا

بساء. [ ب َ ءْ ] (ع مص ) رجوع به بس ء شود.

جست‌وجوی مشابه

بسای /بساب

گویش خلخال

اَسکِستانی: pesun دِروی: bə.sun شالی: bəsun کَجَلی: bu.ssun کَرنَقی: disin کَرینی: busun کُلوری: bəsun گیلَوانی: bəsun لِردی: âxârrən

بسای (بساب)

گویش کرمانشاه

کلهری: besâ گورانی: besâ سنجابی: besâ کولیایی: besâ زنگنه‌ای: besâ جلالوندی: besâ زوله‌ای: besâ کاکاوندی: besâ هوزمانوندی: besâ

بساسیری

لغت‌نامه دهخدا

بساسیری . [ ب َ ] (اِخ ) ارسلان . نام یکی از امرای عباسی حاکم و از مردم بسا یا فسای فارس . مؤلف تاریخ گزیده در شرح حال القائم بامراﷲ آرد: در اول دولت او کار دیالمه سست شد و سلجوقیان خروج کردند و پادشاهی از دست دیلمیان و غزنویان بیرون بردند و تا رسیدن ایشان به بغداد در بغداد

بساسیری

لغت‌نامه دهخدا

بساسیری . [ ب َ ] (ص نسبی ) منسوب به بسا یعنی فسا واقع در فارس . (از معجم البلدان ). عربان نسبت بدان شهر را فسوی و فارسیان بساسیری گویند و نویسند. (از معجم البلدان ) (انساب سمعانی ) (لباب الانساب ). معرب بساشیری است . (ناظم الاطباء).