لغتنامه دهخدا
بشجیر. [ ب ُ ] (اِ) یا بشجر نام درختی است که کمان را از چوب آن سازند و آن را به عربی نَبع گویند. (برهان ) (سروری ). درخت نبع که از چوب آن کمان سازند. (ناظم الاطباء). مؤلف انجمن آرا پس از نقل عبارت برهان آرد. بیشتر آن درخت در قله ٔ کوه روید. (از آنندراج ). آلِش . خدنگ . (زمخش