بشرهلغتنامه دهخدابشره . [ ب َ ش َ رَ / رِ ] (از ع ، اِ) روی پوست آدمی و جز آن . (ناظم الاطباء). ظاهر پوست آدمی . (غیاث ). ظاهر پوست مردم . (مهذب الاسماء) (دزی ج 1ص 88). بیرون پوست مردم و آنچه
بشرهفرهنگ فارسی معین(بَ شَ رِ) [ ع . بشرة ] ( اِ.) 1 - بیرونی ترین بخش پوست گیاهان . 2 - بخش سطحی پوست بدن جانوران و انسان .
بشریةلغتنامه دهخدابشریة. [ ب َ ش َ ری ی َ ] (اِخ ) یکی از هفت فرقه ٔ معتزله باشند. (بیان الادیان ). فرقه ای از معتزله ، اصحاب بشربن المعتمر. (مفاتیح ). گروهی از معتزله و اتباع بشربن المعتمر باشند. بشر خود از افاضل علماء معتزله بود و عقاید خاصی داشت . رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون و تعریفات جرجا
بیسرهلغتنامه دهخدابیسره . [ س َ رَ ] (اِ) بیسر. نام جانوری است . رجوع به بیسر و بیسران شود. || استر که عربان بغل گویند. (از برهان ). استر و قاطر. (ناظم الاطباء).
بصيرةدیکشنری عربی به فارسیپيش بيني , دور انديشي , مال انديشي , بصيرت , بينش , فراست , چشم باطن , درون بيني
مبشرهلغتنامه دهخدامبشره . [ م ُ ب َش ْ ش َ رَ ] (ع ص ) مبشرة. مؤنث «مُبَشَّر» مژده داده شده .- عَشَره ٔ مبشره . رجوع به همین کلمه شود.
مبشرهلغتنامه دهخدامبشره . [ م ُ ب َش ْ ش ِ رَ / رِ ] (ازع ، ص ) مبشرة. مؤنث «مُبَشِّر». رجوع به مبشر شود.
عشره ٔ مبشرهلغتنامه دهخداعشره ٔ مبشره . [ ع َ ش َ رَ / رِ ی ِ م ُب َش ْ ش َ رَ / رِ ] (اِخ ) ده یار بهشتی . ده نفر از اصحاب رسول (ص ) که پیغامبر به آنان بشارت بهشت داد، وآنان عبارتند از: امیرالمؤمنین علی علیه السلام و ابوبکر و عمر و