بلند کردن

مترادف

۱. بالا بردن، بر داشتن
۲. دزدیدن، ر بودن، کش رفتن
۳. بیدار کردن
۴. کسی را برای مباشرت بردن
۵. شدتدادن، رساتر کردن
۶. ایجاد کردن، برپا کردن
۷. برکنار کردن، خلع کردن، عزل کردن، معزول کردن
۸. رشد دادن، طویل کردن

جست‌وجوی دقیق

بلند کردن

لغت‌نامه دهخدا

بلند کردن . [ ب ُ ل َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) برداشتن . (ناظم الاطباء). برداشتن چیزی و بالا بردن . (فرهنگ فارسی معین ). رفع؛ چون بلند کردن چیزی را از زمین . (یادداشت مرحوم دهخدا). از جای برداشتن . از جای برگرفتن : آتشی کاب را بلند کندبرتن خویش ریشخ

بلند کردن

دیکشنری فارسی به عربی

ارفع , رافعة , صعد , غرفة علوية , مصعد , موخرة

بلند کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

elevate, erect, lift, filch, pilfer, purloin, raise, rear, up , uphold, uplift, upraise, uprear, wind

بلند کردن

دیکشنری فارسی به ترکی

kaldırımak

بلند کردن

فرهنگ فارسی معین

( ~. کَ دَ) (مص م .) 1 - برداشتن و بالا بردن . 2 - دزدیدن .

جست‌وجوی هم‌آوا

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص ، ق ) مقابل پست . (از برهان ). مرتفع و عالی و سرافراز. (ناظم الاطباء). کشیده . افراشته . برافراشته . مرتفع، در مقابل کوتاه و پست . (فرهنگ فارسی معین ). اشرف . أعلی . أعیط. افراخته . باذخ . أکوم . باسق . تِلو. جاهض . رفیع. رفیعة. سامک . سامکة. سامی . سَ

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب َ ل َ ] (ع اِ) اصل و ریشه ٔ حنا. (از تاج العروس ). بیحنخ . (منتهی الارب ).

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب َ ل َ / ب ِ ل َ ] (اِ) چوب بالائین درِ خانه . اسکفه . (برهان ) (آنندراج ). چوب چهارم که از سه چوب دیگر دروازه بالا باشد. (غیاث ). سردر. بلندین . پلندین : ازهیبت ار کند به در خارجی نظربفتد بر آستان در

بلنط

لغت‌نامه دهخدا

بلنط. [ ب َ ن َ ] (ع اِ) چیزیست مانند رخام لیک نرم تر است از آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و زوزنی آن را به معنی عاج آورده است . (از اقرب الموارد).

بلند

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ کوتاه] دراز: چوب بلند.۲. قدکشیده؛ برافراشته؛ مرتفع: کوه بلند.۳. [مقابلِ پَست] [مجاز] پراهمیت؛ ارجمند: مقام بلند، نسب بلند.۴. [مجاز] مساعد: بخت بلند.۵. بسیار شدید و رسا: صدای بلند.&lang; بلند شدن: (مصدر لازم)۱. افراخته شدن.۲. بالا رفتن.۳. به

جست‌وجوی مشابه

بلندپروازی کردن

لغت‌نامه دهخدا

بلندپروازی کردن . [ ب ُ ل َ پ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به ارتفاعی دور پریدن . (یادداشت مرحوم دهخدا). اوج گرفتن پرنده در آسمان . (فرهنگ فارسی معین ). بالا برآمدن . (ناظم الاطباء). || مقاصدی عالی داشتن . خواستار اموری بیش از حد خود بودن . خواهش مقام و منزلتی بیش از حد خود. بیش از

بلندی کردن

لغت‌نامه دهخدا

بلندی کردن . [ ب ُ ل َ ک َدَ ] (مص مرکب ) فخر فروختن . تکبر کردن : همان ننگ مردان که تندی کنندابر تنگدستان بلندی کنند.فردوسی .

بلندتر کردن

دیکشنری فارسی به عربی

صعد

بلندپایه کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

lift

بلندتر کردن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

heighten

جست‌وجوی متن

louden

دیکشنری انگلیسی به فارسی

صدای بلند، بلند شدن، صدا را بلند کردن

ambigenous

دیکشنری انگلیسی به فارسی

بلند بلند

slender-waisted

دیکشنری انگلیسی به فارسی

بلند بلند

longanimous

دیکشنری انگلیسی به فارسی

بلند بلند

hip-length

دیکشنری انگلیسی به فارسی

بلند بلند

جست‌وجوی هم‌آغاز

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص ، ق ) مقابل پست . (از برهان ). مرتفع و عالی و سرافراز. (ناظم الاطباء). کشیده . افراشته . برافراشته . مرتفع، در مقابل کوتاه و پست . (فرهنگ فارسی معین ). اشرف . أعلی . أعیط. افراخته . باذخ . أکوم . باسق . تِلو. جاهض . رفیع. رفیعة. سامک . سامکة. سامی . سَ

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب َ ل َ ] (ع اِ) اصل و ریشه ٔ حنا. (از تاج العروس ). بیحنخ . (منتهی الارب ).

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب َ ل َ / ب ِ ل َ ] (اِ) چوب بالائین درِ خانه . اسکفه . (برهان ) (آنندراج ). چوب چهارم که از سه چوب دیگر دروازه بالا باشد. (غیاث ). سردر. بلندین . پلندین : ازهیبت ار کند به در خارجی نظربفتد بر آستان در

بلند

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ کوتاه] دراز: چوب بلند.۲. قدکشیده؛ برافراشته؛ مرتفع: کوه بلند.۳. [مقابلِ پَست] [مجاز] پراهمیت؛ ارجمند: مقام بلند، نسب بلند.۴. [مجاز] مساعد: بخت بلند.۵. بسیار شدید و رسا: صدای بلند.&lang; بلند شدن: (مصدر لازم)۱. افراخته شدن.۲. بالا رفتن.۳. به

بلند

دیکشنری فارسی به عربی

جهوريا , سامي , طوليا , عالي , عظيم , مستوي عالي , ناطحة السحاب

جست‌وجوی هم‌قافیه

پیشانی بلند

لغت‌نامه دهخدا

پیشانی بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص مرکب ) که فاصله ٔ رستنگاه موی سر تا ابروان وی بسیار باشد. که جبهتی گشاده دارد. || خوش اقبال . بخت ور. نیک بخت . نیک طالع. نیک اختر. پیشانی دار.

داغ بلند

لغت‌نامه دهخدا

داغ بلند. [ غ ِ ب ُ ل َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از نشانی باشد که بسبب سجده کردن بسیاری در پیشانی مردم بهم رسد. (برهان ). داغ بلندان .

چرخ بلند

لغت‌نامه دهخدا

چرخ بلند. [ چ َ خ ِ ب ُ ل َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چرخ . آسمان . سپهر بلند. بلند آسمان . کنایه از آسمان و سپهر. چرخ گردان . چرخ گردنده : که گفتت برو دست رستم ببندنبندد مرا دست چرخ بلند. فردوسی .من آگاهی از فر یز

ریش بلند

لغت‌نامه دهخدا

ریش بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص مرکب ) دارای ریشی بلند و دراز. (یادداشت مؤلف ).

بلند

لغت‌نامه دهخدا

بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص ، ق ) مقابل پست . (از برهان ). مرتفع و عالی و سرافراز. (ناظم الاطباء). کشیده . افراشته . برافراشته . مرتفع، در مقابل کوتاه و پست . (فرهنگ فارسی معین ). اشرف . أعلی . أعیط. افراخته . باذخ . أکوم . باسق . تِلو. جاهض . رفیع. رفیعة. سامک . سامکة. سامی . سَ

ترجمه مقاله