بهیدنلغتنامه دهخدابهیدن . [ ب َ دَ ] (مص ) فشار دادن و افشردن . || با دو دست چسبیدن . || با پا فشردن و لگدزدن و پایمال کردن . (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ).
بهدانلغتنامه دهخدابهدان . [ ب ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان نهارجانات است که در بخش حومه ٔ شهرستان بیرجند واقع است . دارای 502 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
بهدانلغتنامه دهخدابهدان . [ ب ِ ] (نف مرکب ) به داننده . داناتر. اعلم . (فرهنگ فارسی معین ). مطلع و آگاه تر : نه با آنْت مهر و نه با اینْت کین که بهدان تویی ای جهان آفرین . فردوسی .گرگ ز روباه به دندان تر است روبه از آن رست که ب
بهدانفرهنگ فارسی عمیددانا: ◻︎ نه با آنْت مهر و نه با اینْت کین / که بهدان تویی ای جهان‌آفرین (فردوسی۲: ۱۰۱۰).
بعدانلغتنامه دهخدابعدان . [ ب ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ بعید، یقال : فلان من بعدان الامیر و من قربائه . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (مؤید الفضلاء). و رجوع به بعید شود.
زرتشتیلغتنامه دهخدازرتشتی . [ زَ ت ُ ] (ص نسبی ) زردشتی . منسوب به زرتشت . کسی که دارای دین زرتشت است . بهدین . (فرهنگ فارسی معین ). گبر. زردشتی بهدین . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || آیین زرشت . دین زردشت . بهدینی . (فرهنگ فارسی معین ).
دروندفرهنگ فارسی عمیددر آیین زردشتی، کسی که اندیشه و گفتار و کردار بد داشته و از همۀ صفات خوب بی‌بهره باشد؛ بدکار؛ فاسق؛ بیدین: ◻︎ درود از ما به بهدین خردمند / که دور است از ره و آیین دروند (زراتشت‌بهرام: لغت‌نامه: دروند).
