بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (اِخ ) مولانا بهشتی . از ولایت حصار است . و جهت تحصیل علوم به هری آمد، و طبعی خوب داشت و خلق و خلقی مرغوب ، و بالجمله بهشتی خلقتی بود. این مطلع از او است :هنگام عیدو موسم گلها شگفتن است ساقی بیار باده چه حاجت به گفتن است (مجال
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (ص نسبی ) منسوب به بهشت . (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : ای باز بهشتی سپید بازوز سیم بهشتیت زنگله . خسروی .درافکند ای صنم ابر بهشتی چمن را خلعت اردیبهشتی . دقی
بهشتیفرهنگ فارسی عمید۱. مربوط به بهشت.۲. [مجاز] موردپسند: ◻︎ خیز ای بت بهشتی آن جام می بیار / کاردیبهشت کرد جهان را بهشت‌وار (عمعق: ۱۶۲).۳. اهل بهشت: حوری بهشتی.۴. نیکوکار.۵. (اسم) [قدیمی] نوعی انگور.
بهشتی رویلغتنامه دهخدابهشتی روی . [ ب ِ هَِ ] (ص مرکب ) کنایه از خوب رو. (رشیدی ) (آنندراج ). کنایه از خوش صورت و خوب رو. (برهان ). کنایه از ساده رو چرا که در بهشت همه ٔ مردان سوای پیغمبر ما (ص ) ساده رو و در حالت نوجوانی خواهند بود. (غیاث ) (آنندراج ). خوشروی و جمیل و زیبا. (ناظم الاطباء). بهشتی
فردیسچهرفرهنگ نام‌ها(تلفظ: fardis čehr) (فردیس + چهر = چهره) ، آن که چهره‌اش بهشتی است ، بهشتی رو .
بهشتیفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مذهب بهشتی، آسمانی، مینوی، اخروی رستگار، نجات‌یافتنی، سعادتمند، فلاح مفلح، خرسند مینوسرشت بهشتی‌رو، زیبا
کج بینلغتنامه دهخداکج بین . [ ک َ ] (نف مرکب ) که کج بیند. احول . لوچ .کاج . (ناظم الاطباء). || آنکه خطا بیند. کسی که به خطا نگرد. (فرهنگ فارسی معین ) : نیست کج بین را ز ناز آن بهشتی رو خبرورنه هر چین جبین آغوش حوردیگرست .صائب (از آنندراج ).
بهشت رولغتنامه دهخدابهشت رو. [ ب ِ هَِ ] (ص مرکب ) بهشت روی . در صفات خوبان ساده روی استعمال کنند. (آنندراج ). آسمانی روی . (ناظم الاطباء). زیباروی . که رویش در زیبائی چون بهشت باشد : مرا بعشق ملامت مکن که عشق مراز روی خوب تو گشت ای بهشت رو، آئین . <p class="a
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (اِخ ) مولانا بهشتی . از ولایت حصار است . و جهت تحصیل علوم به هری آمد، و طبعی خوب داشت و خلق و خلقی مرغوب ، و بالجمله بهشتی خلقتی بود. این مطلع از او است :هنگام عیدو موسم گلها شگفتن است ساقی بیار باده چه حاجت به گفتن است (مجال
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (ص نسبی ) منسوب به بهشت . (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : ای باز بهشتی سپید بازوز سیم بهشتیت زنگله . خسروی .درافکند ای صنم ابر بهشتی چمن را خلعت اردیبهشتی . دقی
بهشتیفرهنگ فارسی عمید۱. مربوط به بهشت.۲. [مجاز] موردپسند: ◻︎ خیز ای بت بهشتی آن جام می بیار / کاردیبهشت کرد جهان را بهشت‌وار (عمعق: ۱۶۲).۳. اهل بهشت: حوری بهشتی.۴. نیکوکار.۵. (اسم) [قدیمی] نوعی انگور.
حسین بهشتیلغتنامه دهخداحسین بهشتی . [ ح ُ س َ ن ِ ب ِ هَِ ] (اِخ ) ابن محمدعلی قاری معاصر شاه اسماعیل صفوی بوده است . او راست : تجوید القرآن و کتاب الحساب . (ذریعه ج 3 ص 366 و ج 7 ص <span class="hl
چهارجوی بهشتیلغتنامه دهخداچهارجوی بهشتی . [ چ َ / چ ِ ی ِ ب ِ هَِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از جویهای بهشت است . رجوع به چارجوی بهشتی شود.
چارجوی بهشتیلغتنامه دهخداچارجوی بهشتی . [ ی ِ ب ِ هَِ ] (اِ مرکب ) چهار نهر، یکی از آب دوم از شیر، سوم از خمر، چهارم از عسل . (آنندراج ). || کنایه از سیحون و جیحون و نیل و فرات .(آنندراج ). || کوثر و سلسبیل و تسنیم و طهور در بهشت . (اقبالنامه چ وحید ص 250) <span clas
مبارک آباد بهشتیلغتنامه دهخدامبارک آباد بهشتی . [ م ُ رَ دِ ب ِ هَِ ] (اِخ ) دهی از دهستان غار است که در بخش ری شهرستان تهران واقع است . و 337 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
مرغ بهشتیلغتنامه دهخدامرغ بهشتی . [ م ُ غ ِ ب ِ هَِ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مرغی که نسبت به بهشت دارد. || کنایه از محبوب و معشوق : ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت ؟ حافظ.|| (اِ مرکب ) پرنده ای است از راسته
