بودنیلغتنامه دهخدابودنی . [ دَ ] (ص لیاقت ) درخورِ بودن . لایق ِ بودن . (فرهنگ فارسی معین ) : بودنی بود می بیار اکنون رطل پر کن مگوی بیش سخون . رودکی . || (اِ) چیزی که وجود داشته باشد. موجود. مکون . (فرهنگ فارسی معین ). وجود. موجود.
بوییدنیلغتنامه دهخدابوییدنی . [ دَ ] (ص لیاقت ) قابل بوییدن . لایق بوییدن . درخوربوییدن . || مشهوم . (فرهنگ فارسی معین ).
نبودنیلغتنامه دهخدانبودنی . [ ن َ دَ ] (ص لیاقت ) آنچه بودن را نشاید. که وجودیافتنی و هست شدنی نیست . مقابل بودنی .
فرسودنیلغتنامه دهخدافرسودنی . [ ف َ دَ ] (ص لیاقت ) آنچه قابل فرسودن باشد. آنچه زود فرسوده شود. (یادداشت به خط مؤلف ) : تو لشکر بیارای و از بودنی روان را مکن هیچ فرسودنی . فردوسی .سخنگوی جان ، جاودان بودنی است نگیرد تباهی ، نه فر
کونیلغتنامه دهخداکونی . [ ک َ نی ی ] (ع ص نسبی ) موجود و بودنی . (ناظم الاطباء). موجود. وجوددارنده . (از فرهنگ جانسون ).
ناربودنیلغتنامه دهخداناربودنی . [ رُ دَ ] (ص لیاقت ) که قابل ربودن نیست . که ربودنی نیست . که نتوانش ربود.
نابودنیلغتنامه دهخدانابودنی . [ دَ ] (ص لیاقت ) ممتنع. محال . که قابل بودن نیست . که وجودپذیر نیست . که ممکن الوجود نیست . نشدنی : مپندار، کاین کار نابودنیست نساید کسی کو نفرسودنیست . فردوسی .به نابودنیها ندارد امیدنگوید که بار آو
نبودنیلغتنامه دهخدانبودنی . [ ن َ دَ ] (ص لیاقت ) آنچه بودن را نشاید. که وجودیافتنی و هست شدنی نیست . مقابل بودنی .
