بوستان افروزلغتنامه دهخدابوستان افروز. [ اَ / س ِ اَ ] (اِ مرکب ) گلی است که آنرا تاج خروس گویند به سبب شباهتی که بدان دارد. (برهان ). همان گل تاج خروس است ، بسبب شباهتی که بدان دارد. گل تاج خروس . (رشیدی ). دیسم . (بحر الجواهر) (آنندراج ). دج الامیر. اماریطن :بو
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان ، مرکب از بو (= بوی - رایحه ) و ستان (اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).مرکب از کلمه ٔ بو و کلمه ٔ ستان که بمعنی جای پیدا شدن است . (غیاث ). جنت . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِخ ) دهی است که در بخش گچساران شهرستان بهبهان واقعاست . دارای 250 تن سکنه است و ساکنین از طایفه ٔ ماشت بابویی میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
بوستانpark1واژه‌های مصوب فرهنگستانعرصهای عمومی، بزرگ یا کوچک، با گل و گیاه و درختان فراوان، عموماً واقع در شهر و مناسب برای پیاده‌روی
برطانیقالغتنامه دهخدابرطانیقا. [ ب ِ ] (معرب ، اِ) بعضی گفته اند بوستان افروز است . (یادداشت مؤلف ). تاج خروس . رجوع به برطانیقی شود.
شاه سپرمفرهنگ فارسی عمید= شاه‌اسپرغم: ◻︎ بوستان‌افروز بنگر رسته با شاه‌سپرم / گر ندیدستی خط قوسُ‌قزح بر آسمان (ازرقی: ۷۲).
لاله ٔ دلسوزلغتنامه دهخدالاله ٔ دلسوز. [ ل َ / ل ِ ی ِ دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شقایق . نوعی لاله : چه خوری خون چو لاله ٔ دلسوزخوش نظر باش و بوستان افروز.خواجوی کرمانی (از آنندراج ).
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان ، مرکب از بو (= بوی - رایحه ) و ستان (اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).مرکب از کلمه ٔ بو و کلمه ٔ ستان که بمعنی جای پیدا شدن است . (غیاث ). جنت . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِخ ) دهی است که در بخش گچساران شهرستان بهبهان واقعاست . دارای 250 تن سکنه است و ساکنین از طایفه ٔ ماشت بابویی میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
بوستانpark1واژه‌های مصوب فرهنگستانعرصهای عمومی، بزرگ یا کوچک، با گل و گیاه و درختان فراوان، عموماً واقع در شهر و مناسب برای پیاده‌روی
سرابوستانلغتنامه دهخداسرابوستان . [ س َ ] (اِ مرکب ) مقلوب بستان (بوستان )سرا : یکی حجره خاص از پی دوستان در حجره اندر سرابوستان . سعدی .رجوع به سرابستان شود.
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان ، مرکب از بو (= بوی - رایحه ) و ستان (اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).مرکب از کلمه ٔ بو و کلمه ٔ ستان که بمعنی جای پیدا شدن است . (غیاث ). جنت . (مهذب الاسماء) (ترجمان القرآن
بوستانلغتنامه دهخدابوستان . (اِخ ) دهی است که در بخش گچساران شهرستان بهبهان واقعاست . دارای 250 تن سکنه است و ساکنین از طایفه ٔ ماشت بابویی میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
