بیدبرگلغتنامه دهخدابیدبرگ . [ بی ب َ ] (اِ مرکب ) برگ درخت بید. (فرهنگ فارسی معین ) : ز سهم خدنگ تو وان بیدبرگ بلرزد حسود تو چون بیدبرگ . (از شرفنامه ٔمنیری ). || نوعی از پیکان تیر باشد شبیه به برگ بید. (برهان ) (رشیدی ) (ناظم الاطبا
بیدبرگفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) برگ درخت بید.۲. [قدیمی] نوعی پیکان شبیه برگ بید: ◻︎ نشانده یکی بیدبرگی به تیر / که از سهم او تیر چرخ است پیر (فردوسی: لغتنامه: بیدبرگ).
بدبیاریلغتنامه دهخدابدبیاری . [ ب َ بیا ] (حامص مرکب ) در تداول عامه ، بداقبالی پیاپی . با حوادث بد و شوم روبرو شدن . بدبختی . مقابل خوش بیاری و خوشبختی . (یادداشت مؤلف ).
بدبیاریدیکشنری فارسی به انگلیسیadversities, contretemps, disaster, misadventure, mischance, misfortune, reversal, reverse, trouble
دست گزانلغتنامه دهخدادست گزان . [ دَ گ َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال گزیدن دست . || گزنده ٔ دست : ز آفت بیدبرگ باد خزان شاخ پربرگ بید دست گزان .نظامی .
برگ بیدلغتنامه دهخدابرگ بید. [ ب َ گ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بیدبرگ . ورق درخت بید. (فرهنگ فارسی معین ) : بدی گر خود همه دیو سپیدی به پیش بیدبرگش برگ بیدی . نظامی .- مثل برگ بید ؛ لرزان . زرد. (امثال و حکم
بدهلغتنامه دهخدابده . [ ب َ دَ ] (اِ) خشکه پلاو. (برهان قاطع) (غیاث اللغات ). خشکه پلاو را گویند و آن را پته نیز خوانند یعنی خالی . (انجمن آرا) (آنندراج ) : پرستنده باشم به آتشکده نسازم خورش جز ز شیر و بده . فردوسی (از انجمن آرا).
برگفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) قسمتی از گیاه که معمولاً سبز، پهن، یا سوزنی است.۲. واحد شمارش ورقۀ کاغذ: یک برگ کاغذ.۳. ورقی برای بازی.۴. نوعی کباب تهیهشده از قطعههای گوشت گوسفند یا گوساله.۵. ورقی برای یادداشت؛ فیش.۶. [قدیمی] ساز و نوا؛ سامان؛ اسباب؛ توشه.۷. [قدیمی، مجاز] رغبت؛
ترگلغتنامه دهخداترگ . [ ت َ ] (اِ) همان ترک با کاف تازی است که گذشت . (شرفنامه ٔ منیری ). ترک و خود و مغفر: (ناظم الاطباء) : خدنگی که پیکانش بد بیدبرگ فرو دوخت بر تارک ترک ترگ . فردوسی .چه افسر نهی بر سرت بر، چه ترگ بر او بگذر