بیراه

birāh

معنی

۱. = بیراهه
۲. (صفت) [مجاز] نامرتبط.
۳. (صفت) [قدیمی، مجاز] ویژگی کسی که راه را گم کرده باشد؛ کج‌رو؛ گمراه.

جست‌وجوی دقیق

بیراه

لغت‌نامه دهخدا

بیراه . (ص مرکب ، اِ مرکب ) مقابل براه . راه غیرمعمول . راه تنگ و بد. (یادداشت مؤلف ). راه پیچاپیچ . بی راهه . راه غیراصلی : بکوه و بیابان و بیراه رفت شب تیره تا روز بیگاه رفت . فردوسی .همی راند بیراه و دل پر ز بی

بیراه

فرهنگ فارسی عمید

۱. = بیراهه۲. (صفت) [مجاز] نامرتبط.۳. (صفت) [قدیمی، مجاز] ویژگی کسی که راه را گم کرده باشد؛ کج‌رو؛ گمراه.

بیراه

دیکشنری فارسی به عربی

ضال

بیراه

فرهنگ فارسی معین

(ص مر.) 1 - گمراه ، منحرف از راه . 2 - بی انصاف . 3 - آن که کارهای ناشایسته کند.

بیراه

گویش تهرانی

بی مبنا و نامناسب

جست‌وجوی هم‌آوا

بیراه، بیراه

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. چرت، یاوه، نامربوط، بیربط ۲. کجرو، منحرف، ضال، گمراه ≠ براه، سربهراه ۳. بیانصاف ۴. بیتناسب، ناهماهنگ

بیراهی

لغت‌نامه دهخدا

بیراهی . (حامص مرکب ) حالت و چگونگی بیراه . انحراف از راه . (ناظم الاطباء). || گمراهی . (آنندراج ). ضلال . (دهار). غی . غوایت . (المصادر زوزنی ). ضلالت . کجروی : قالوا تاﷲ انک لفی ضلالک القدیم (قرآن 95/12): گفتند تو بر

براءة

دیکشنری عربی به فارسی

بي گناهي , بي تقصيري , پاکي , براءت

براه

فرهنگ فارسی عمید

۱. به‌جا؛ مناسب.۲. نیکو: ◻︎ کار زرگر به زر شود به براه / زر به زرگر سپار و کار بخواه (عنصری: مجمع‌الفرس: براه).

بیراهی

فرهنگ فارسی عمید

۱. گمراهی.۲. بی‌انصافی.

جست‌وجوی مشابه

بیراه، بیراه

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. چرت، یاوه، نامربوط، بیربط ۲. کجرو، منحرف، ضال، گمراه ≠ براه، سربهراه ۳. بیانصاف ۴. بیتناسب، ناهماهنگ

بیراهه

لغت‌نامه دهخدا

بیراهه . [ هََ / هََِ ] (ص مرکب ) مقابل راه . راه غیرعادی و غیرمعمول و متداول . راهی غیرمسلوک . راه غیر معمول و مسلوک . راهی غیرمعروف . راهی که همگان از آن نروند. طریق غیرمسلوک . (یادداشت مؤلف ). راه دشوارگذار.- از بیراه

بیراهی

لغت‌نامه دهخدا

بیراهه

فرهنگ فارسی عمید

۱. بیابانی که راه به جایی نداشته باشد.۲. راهی که انسان از آن به مقصد نرسد؛ راه کج و غلط.

بیراهی

فرهنگ فارسی عمید

۱. گمراهی.۲. بی‌انصافی.

جست‌وجوی متن

دشنام و سَخَط

فرهنگ گنجواژه

بد و بیراه.

اویراه

فرهنگ فارسی عمید

بیراه؛ راه کج و غلط.

غوایت

فرهنگ فارسی عمید

گمراه شدن؛ بیراه شدن؛ گمراهی؛ بیراهی.

غوی

فرهنگ فارسی عمید

کسی که در‌بند هواوهوس خود باشد؛ گمراه؛ بیراه.

فحش و زُمُخت

فرهنگ گنجواژه

خشونت کردن، بد و بیراه، اهانت.

جست‌وجوی هم‌آغاز

بیراه گردانیدن

لغت‌نامه دهخدا

بیراه گردانیدن . [ گ َ دَ ] (مص مرکب ) اضلال . (تاج المصادر بیهقی ). تضلیل . (دهار). بیراه کردن . از راه بگردانیدن . از راه بیرون بردن .

بیراه شوا

لغت‌نامه دهخدا

بیراه شوا. [ ش َ ] (حامص مرکب ) دوره گردی . آوارگی . (ناظم الاطباء). این لغت با معنی فوق و بهمین صورت در ناظم الاطباء آمده است اما جای دیگر دیده نشد، شاید «بیراه شوی » باشد.

بیراهه

لغت‌نامه دهخدا

بیراهی

لغت‌نامه دهخدا

بیراهه

فرهنگ فارسی عمید

۱. بیابانی که راه به جایی نداشته باشد.۲. راهی که انسان از آن به مقصد نرسد؛ راه کج و غلط.

جست‌وجوی هم‌قافیه

بد و بیراه

لغت‌نامه دهخدا

بد و بیراه . [ ب َ دُ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) کلام زشت . ناسزا.- بد و بیراه گفتن ؛ فحش دادن و متلک گفتن . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).

بد و بیراه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

expletive, vituperation

راه و بیراه

فرهنگ گنجواژه

تمام مسیرها، هر دقیقه، مرتباً.

بد و بیراه

فرهنگ گنجواژه

فحش، ناسزا.

نامربوط و بد و بیراه

فرهنگ گنجواژه

ناسزا.

درپیوند

بیشتر بدانید

بیراه

birāh

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به عربی

فرهنگ فارسی معین

گویش تهرانی

جست‌وجوی هم‌آوا

فرهنگ مترادف و متضاد

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ مترادف و متضاد

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

فرهنگ گنجواژه

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ گنجواژه

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ گنجواژه

فرهنگ گنجواژه

فرهنگ گنجواژه