بجدةلغتنامه دهخدابجدة. [ ب َ دَ / ب ُ ج ُ دَ ] (ع اِ) حقیقت کار. کنه آن . اندرون . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نیت شخص . سرّ کار. (ناظم الاطباء). باطن چیزی . باطن کار. (از اقرب الموارد). هو عالم ببجدة امرک . یعنی او بر باطن کار تو آگاه است . (از اقرب الموارد).
بزدةلغتنامه دهخدابزدة. [ ب َ دَ ] (اِخ ) شهرکی است [ به ماوراءالنهر ] کم مردم و بسیارکشت وبرزو ایشان را یکی خشک رود است که اندر وی بعضی از سال آب رود و بیشتر آبشان از چاهها و دولابهاست . (حدود العالم ). آنرا بزدوة و منسوب بدان را بزدی و بزدوی گویند. قلعه ٔ مستحکمی است در شش فرسخی نسف . و جمعی
بیزلغتنامه دهخدابیز. (اِ) ریشه ٔ بیزیدن و بیختن ، و همیشه بطور ترکیب استعمال میگردد.(ناظم الاطباء). ماده ٔ مضارع از بیختن است و از آن صیغه های مضارع التزامی و اخباری و امر ساخته شود و نیز صفت فاعلی و صفت دائمی و صفت بیان حالت و اسم مصدر. || (ن مف ) صفت مفعولی مرخم . بیزیده . بیخته . || (نف )
