بغللغتنامه دهخدابغل . [ ب َ ] (اِخ ) نام یهودیی بود ضرابی ، و درهم بغلی که در کتب فقهی مرقوم است او زده بوده است و او را رأس البغلی میگفته اند. (برهان ). رأس البغل نام ضرابی است از عجم که درهم شرعی را سکه زد بنابراین آنرا درهم بغلی گویند. (آنندراج ). نام یهودی ضرابی و درهم بغلی که در کتب ف
بغللغتنامه دهخدابغل . [ ب َ ] (ع اِ) در عربی استر را گویند که از جمله ٔ دواب مشهور است . (برهان ). بمعنی استر نر که بهندی آنرا خچر گویند. (آنندراج ). استر. (ترجمان علامه جرجانی ص 27). قاطر. ج ، بِغال . بمعنی استر که بهندی آنرا خچر گویند و آن از خر نر و اسپ م
بغللغتنامه دهخدابغل . [ ب َ ] (ع مص ) هجین و بدنژاد گردانیدن اولاد کسی را. (از ناظم الاطباء). هجین گردانیدن اولاد کسان را. (منتهی الارب ).
بیغاللغتنامه دهخدابیغال . (اِ) (ظ. از: بیغ + آل ) (از یادداشت مؤلف ). پیغال . (یادداشت مؤلف ). نیزه که به عربی رمح خوانند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (رشیدی ) (از اسدی ). نیزه ٔ کوتاه . (ناظم الاطباء) : دریغ آن سر و تن روان یال اوی هم آن تیر وآن تیغ و بیغ
بیغولگکلغتنامه دهخدابیغولگک . [ ب َ / بی ل َ گ َ ] (اِ مصغر) بیغوله ٔ کوچک . (یادداشت مؤلف ) : من و بیغولگکی تنگ به یک سو ز جهان عربی وار بگریم به زبان عجمی .آغاجی .
بیغولهلغتنامه دهخدابیغوله . [ ب َ / بی ل َ / ل ِ ] (اِ) گوشه ٔ خانه . (فرهنگ اسدی ). کنجی بود از خانه . بیغله . گوشه بود یعنی زاویه . پیغله و پیغوله و کنج یکی باشد.(حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). زاویه . (زمخشری ). کنج و گوشه بو
بیغولگکلغتنامه دهخدابیغولگک . [ ب َ / بی ل َ گ َ ] (اِ مصغر) بیغوله ٔ کوچک . (یادداشت مؤلف ) : من و بیغولگکی تنگ به یک سو ز جهان عربی وار بگریم به زبان عجمی .آغاجی .
بیغولهلغتنامه دهخدابیغوله . [ ب َ / بی ل َ / ل ِ ] (اِ) گوشه ٔ خانه . (فرهنگ اسدی ). کنجی بود از خانه . بیغله . گوشه بود یعنی زاویه . پیغله و پیغوله و کنج یکی باشد.(حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). زاویه . (زمخشری ). کنج و گوشه بو