بیلچه

bilče

معنی

بیل کوچک؛ کفچۀ دسته‌دار که باغبانان در جابه‌جا کردن بوته‌های کوچک گل به کار می‌برند.

جست‌وجوی دقیق

بیلچه

لغت‌نامه دهخدا

بیلچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) بیل خرد کوتاه دسته . بیل با دسته ای کوتاه که بنایان بکار دارند. (یادداشت مؤلف ). کلند خرد. (آنندراج ). بیل کوچک . (ناظم الاطباء). || استام . خاک انداز. مجرفه . مقحاة. مسحاة. خیسه . چمچه . کمچه . (یادداشت مؤلف

بیلچه

فرهنگ فارسی عمید

بیل کوچک؛ کفچۀ دسته‌دار که باغبانان در جابه‌جا کردن بوته‌های کوچک گل به کار می‌برند.

بیلچه

دیکشنری فارسی به عربی

مجذاف , مجرف , مجرفة

بیلچه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

shovel

بیلچه

گویش کرمانشاه

کلهری: be:l̆ča گورانی: be:l̆ča سنجابی: be:l̆ča کولیایی: be:l̆ča زنگنه‌ای: be:l̆ča جلالوندی: be:l̆ča زوله‌ای: be:l̆ča کاکاوندی: be:l̆ča هوزمانوندی: be:l̆ča

جست‌وجوی هم‌آوا

بله بله چی

لغت‌نامه دهخدا

بله بله چی . [ ب َ ل ِ ب َ ل ِ ] (اِ مرکب ) آنکه از روی خوش آمد و تملق هر کار و گفته ای را تصدیق کند. آقابلی چی . رجوع به بلی چی شود.

چبچله

لغت‌نامه دهخدا

چبچله . [ چ َ چ َ ل َ / ل ِ ] (اِمص ) لغزش . سر خوردن روی یخ . (فرهنگ شعوری ) : در همه جا او نشود در خله راست روان را نبود چبچله .(از فرهنگ شعوری ).

بیله

لغت‌نامه دهخدا

بیله .[ ل َ / ل ِ ] (اِ) خشکی و جزیره ای میان دریا و رودخانه . پیله . (برهان ) (ناظم الاطباء) (از جهانگیری ). زمین گشاده و خشک که میان دو شاخه آب بود. (شرفنامه ٔ منیری ). زمین خشک را گویند که در میان آب دریا و رودخانه واقع شود. (غیاث ) (از ان