لغتنامه دهخدا
تبرج . [ ت َ ب َرْ رُ ] (ع مص ) خویشتن برآراستن . (تاج المصادر بیهقی ). خویشتن بیاراستن . (دهار) (ترجمان علامه ٔ جرجانی ).خود را آراستن . (آنندراج ). تبرج زن ؛ نمودن زینت خودمردان را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نشان دادن زینت و محاسن خود مردان را. (از قطر المحیط) <span cl
