تجالغتنامه دهخداتجا. [ ت َ ] (ص ) تند و تیز. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). برنده . (ناظم الاطباء). تجا و تجار و تجاره هر سه لغت بالفتح ؛ تندوتیز. (فرهنگ رشیدی ). در طبری ؛ تج (تند و تیز). «نصاب طبری » مازندرانی کنونی تیج همریشه ٔ تیز «واژنامه 199» گیلکی ت
تیزپالغتنامه دهخداتیزپا. (ص مرکب ) سریعالسیرو تندرو. (ناظم الاطباء). تیزپای . که در رفتن سریع است . تیزرو. که بشتاب رود. سریع در رفتار. که تند رود. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). تیزرفتار : گراینده دو تیزپای نوندهمان شست بدخواه کردش به بند. فرد
تجأجولغتنامه دهخداتجأجؤ. [ ت َ ج َءْ ج ُءْ ] (ع مص ) (از: «جأجاء») بازایستادن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): رایتک لاتجأجاء عن حماها. (اقرب الموارد). || ترسیدن از چیزی یا کسی . (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
تجاوزکارانهلغتنامه دهخداتجاوزکارانه . [ ت َ وُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) رجوع به تجاوز و تجاوزکار شود.
تجاریبلغتنامه دهخداتجاریب . [ ت َ ] (ع اِ) ج ِ تجربه . تجارب . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تجریب و تجارب شود.
تجاوزکارانهلغتنامه دهخداتجاوزکارانه . [ ت َ وُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) رجوع به تجاوز و تجاوزکار شود.
تجاریبلغتنامه دهخداتجاریب . [ ت َ ] (ع اِ) ج ِ تجربه . تجارب . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تجریب و تجارب شود.
تجازرلغتنامه دهخداتجازر. [ ت َ زُ ] (ع مص ) با هم دشنام دادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دشنام دادن یکدیگر را. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). تجارز.
تجابلغتنامه دهخداتجاب . [ ت َ جاب ب ] (ع مص ) نکاح کردن دو مرد خواهر یکدیگر را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
دستجالغتنامه دهخدادستجا. [ دَ ] (اِخ ) دهی از دهستان برائان بخش حومه شهرستان اصفهان . واقع در 20هزارگزی جنوب خاوری اصفهان و 12هزارگزی راه سابق یزد، با 143 تن سکنه ، آب آن از زاینده رود و چاه و
مرتجالغتنامه دهخدامرتجا. [ م ُ ت َ ] (ع ص ) امیدداشته شده . (غیاث اللغات ، از لطیف اللغات ) (آنندراج ). مرتجی . رجوع به مرتجی [ م ُ ت َ جا ] شود.
ملتجالغتنامه دهخداملتجا. [ م ُ ت َ ] (ع اِ) جای پناه و پناه گرفتن . (غیاث ) (آنندراج ). ملتجاء. پناهگاه : مرابرار را حضرتش مستقرمر احرار را درگهش ملتجا. امیرمعزی .خدمت تو مخلصانه کرد برهانی به دل یافت از اقبال تو هم ملتجا هم مرت
التجالغتنامه دهخداالتجا. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) التجاء. پناه گرفتن . (منتهی الارب ). پناه آوردن . (غیاث اللغات ) : بسجستان رفت بر قصد خدمت سلطان و التجا بظل حمایت و عنایت او. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ). || (از «ل ج ی ») خواندن خود را بسوی غیر قوم خود. (منتهی الارب ).
