لغت‌نامه دهخدا
تحایی . [ ت َ ] (اِخ ) تحائی . یکی از منازل ماه و آن سه ستاره است محاذی هنعة. یکی آن تحیاة است . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نام صورتیست از صور فلکی دارای سه ستاره که هر یک را تحیاة گویند و آن روبروی هنعة است میان مجره و توابع عیوق و گویند در آن ناحیه منزل قمر هنعة نیست بل
