لغتنامه دهخدا
مخلق . [ م ُ خ َل ْ ل ِ ] (ع ص ) شخصی که چیزی را به بوی خوش و زعفران طلا کند. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). آن که خلوق که نوعی از خوشبوی است طلا می کند. (ناظم الاطباء). || تمام خلقت گرداننده . (آنندراج )(از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). آنکه خوش می سازد و