تره تیزکلغتنامه دهخداتره تیزک . [ ت َ رَ /رِ زَ ] (اِ مرکب ) از تره + تیز + ک (پسوند) ترتیزک یا شاهی گیاهی است از تیره ٔ چلیپائیان . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). یعنی سبزه ای که تخمش به هند، هالم و جندمور نام دارد. (شرفنامه ٔ منیری ). و رجوع به ترتیزک و تره تندک و شا
تره تیزکلغتنامه دهخداتره تیزک . [ ت َ رِزَ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان گنجگاه در بخش سنجیدشهرستان هروآباد که در 12 هزارگزی باختر مرکز بخش گیوی و 3 هزارگزی شوسه ٔ اردبیل به هروآباد واقع است . کوهستانی و معتدل است و <span class="hl
تره تیزکفرهنگ فارسی معین(تَ رِ. تِ زَ) (اِمر.) گیاهی است یک ساله با برگ های بیضی شکل ، جزء سبزی های خوردنی است که مزه ای تند و تیز دارد.
وزن ظرفtare, tare weightواژه‌های مصوب فرهنگستانوزن پوشش یا بسته‌بندی بار و در مورد بارگُنج، وزن بارگُنج خالی اختـ . وَف
تیره ترگلغتنامه دهخداتیره ترگ . [ رَ / رِ ت َ ] (اِ مرکب ) کلاهی تیره . خودی سیاه و در بیت زیر کنایه از خاک سیاه و خاک گور است : بر او تاختن کرد ناگاه مرگ بسر برنهادش یکی تیره ترگ . فردوسی .رجوع به تیر
شاهیلغتنامه دهخداشاهی . (اِ) تره تیزک که یک قسم سبزی خوردن است . (فرهنگ نظام ) (منتهی الارب ). شب خیزک . تره تیزک .رشاد. (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به تره تیزک شود.
صنابفرهنگ فارسی معین(صَ) [ ع . ] (اِ.) نان خورشی که از خردل و زبیب ترتیب دهند. ؛ ~بری : گونه ای تره - تیزک که بدان تره تیزک صحرایی گویند.
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت َ ] (اِ) دندانهای کلید را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء). || گیاه تیزی را نیز گفته اند که بر سرهای دانه های جو و گندم درخوشه میباشد. و باین دو معنی با زای فارسی هم آمده است . (برهان ). موهای تیزی که در خوشه بر سر دانه های جو و گندم است . (ناظم الاطباء). و رجوع به تژ
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت َ رَه ْ ] (ع مص ) در ترهات افتادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از المنجد) (ذیل اقرب الموارد).
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت ُرْ رَ ] (ع ص ، اِ) ج ، تراریه . (اقرب الموارد) (المنجد) (ناظم الاطباء). باطل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (اقرب الموارد) (المنجد). ناس تره ؛ مردم باطل . (ناظم الاطباء). و رجوع به تُرَّهة و تُرّهات شود : چون زین زمانه کوفت ی
ترهفرهنگ فارسی عمیدگیاهی دوساله با برگ‌های دراز و تاخورده. فاقد ساقه است و جزء سبزی‌های خوردنی به‌صورت خام مصرف می‌شود. در پختن خوراک‌های سبزی‌دار نیز به کار می‌رود. ویتامین B و C و آهن دارد. ملین است و دستگاه هاضمه را تقویت می‌کند؛ گندنا.⟨ ترهٴ خراسانی: (زیست‌شناسی) = ترشک
ترهلغتنامه دهخداتره . [ ت َ رْ رَ / ت َ رَ / رِ ] (اِ) از «تر» + «ه » (پسوند پدید آورنده اسم از صفت ) پهلوی ترک معرب آن ترج و طرج در شاهترج . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). هر سبزی که با طعام خورند عموماً و گندنا را گویند خصوصاً.
دخترهلغتنامه دهخدادختره . [ دُ ت َ رَ / رِ ] (اِ) بکارت و دخترگی و دوشیزگی باشد. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی ). دوشیزگی و بکارت و دخترک هم گویند. (لغت محلی شوشتر). دخترگی . غنچه ٔ ناسفته . دوشیزه . بکارت .(یادداشت مؤلف ). رجوع به دوشیزگی شود. || مه
دریای اری ترهلغتنامه دهخدادریای اری تره . [ دَرْ ی ِاِ رَ ] (اِخ ) هرودت در تاریخ خود دریای سرخ را بدین نام خوانده است . (از تاریخ ایران باستان ج 1 ص 509).رجوع به بحراحمر و دریای سرخ در ردیفهای خود شود.
دسترهلغتنامه دهخدادستره . [ دَ ت َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) دستر. دست اره . اره ٔ کوچکی باشد که آن را به یک دست کار فرمایند. (جهانگیری ). داس کوچک دندانه دار. (برهان ). داس کوچک باشد و دندانه دار است و یک دسته دارد و در اصل دست اره بوده یعنی اره ٔ کوچک که به یک دس
دکاترهلغتنامه دهخدادکاتره . [ دَت ِ رَ / رِ ] (اِ) ج ِ منحوت دکتر. ج ِ مصنوع فارسی زبانان به طنز برای دکتر. (از یادداشت مرحوم دهخدا).
دوخترهلغتنامه دهخدادوختره . [ دُ ت َ رَ / رِ ] (اِ مصغر) دختره و دختر کوچک و دوشیزه . (ناظم الاطباء).
