لغتنامه دهخدا
ترهة. [ ت ُرْ رَ هََ ] (ع اِ) باطل و سخن بی فایده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || راه خرد که از راه بزرگ بیرون رود. || بلا. || باد. || ابر. || زمین هموار. (منتهی الارب )(آنندراج ). || زمین بی آب و گیاه . || جانوری است کوچک در ریگستان . (منتهی الارب ) (آنندراج )