تشاعرلغتنامه دهخداتشاعر. [ ت َ ع ُ ] (ع مص ) شاعری نمودن کسی که شاعر نباشد. (زوزنی ). خود را شاعر وانمودن . (آنندراج ). ادعای شاعری نمودن و خود را شاعر پنداشتن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
تشاعرفرهنگ فارسی عمید۱. تظاهر به شاعری کردن؛ خود را شاعر پنداشتن یا شاعر نمایاندن.۲. بهتکلف شعر گفتن.
تساورلغتنامه دهخداتساور. [ ت َ وُ ] (ع مص ) ظاهر شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || خود را بلند نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد).
تسحرلغتنامه دهخداتسحر. [ ت َ س َح ْ ح ُ ] (ع مص ) سحور کردن .(تاج المصادر بیهقی ). سحور خوردن . (زوزنی ) (دهار) (از متن اللغة) (از اقرب الموارد) (از المنجد). طعام سحری خوردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
متشاعرلغتنامه دهخدامتشاعر. [ م ُ ت َ ع ِ ] (ع ص ) آن که خود را شاعر پندارد و شعرفروشنده و خودرا شاعر نماینده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خود را به زور شاعر گوینده .(غیاث ). و الشاعرالمفلق خنذیذ و من دونه شاعر، ثم شویعر ثم شعرور ثم متشاعر. (منتهی الارب ) <span c
شاعریلغتنامه دهخداشاعری . [ ع ِ ] (حامص ) صفت شاعر. صنعت شعر گفتن . (ناظم الاطباء). کار و عمل شاعر. سخن سرایی از چکامه گویی و غزلسرایی و قصیده گویی و مثنوی سازی و گفتن دیگر انواع شعر : چون معانی جمع گردد شاعری آسان بود. عنصری .بدین فصاح
متشاعرلغتنامه دهخدامتشاعر. [ م ُ ت َ ع ِ ] (ع ص ) آن که خود را شاعر پندارد و شعرفروشنده و خودرا شاعر نماینده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خود را به زور شاعر گوینده .(غیاث ). و الشاعرالمفلق خنذیذ و من دونه شاعر، ثم شویعر ثم شعرور ثم متشاعر. (منتهی الارب ) <span c
متشاعرفرهنگ فارسی معین(مُ تَ ع ) [ ع . ] (اِفا.) 1 - آن که خود را شاعر پندارد. 2 - شاعرنما؛ ج . متشاعرین .