ترجمه مقاله

تشطیر

taštir

۱. (ادبی) در بدیع، نوعی تسمیط که در آن، هریک از مصراع‌های بیت دو قسمت شده و در هر قسمت قافیه‌ای آورده می‌شود، مانندِ این شعر: مده‌ ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم / تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی (سعدی۲: ۵۹۷).
۲. (اسم مصدر) [قدیمی] دو نیمه کردن؛ دو قسمت کردن چیزی.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] مالی را با کسی دو نیمه کردن.

ترجمه مقاله