لغتنامه دهخدا
تطنیب . [ ت َ ] (ع مص )به طناب محکم کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (دهار). کشیدن چیزی را به طناب و بستن به آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بجایی مقام کردن . (تاج المصادر بیهقی ). اقامت نمودن در جایی . || آواز برآوردن گرگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطبا