تعسف

ta'assof

معنی

۱. بیراهه رفتن؛ راه را کج‌ کردن و منحرف شدن.
۲. بدون تٲمل به کاری پرداختن.
۳. ستم ‌کردن.

مترادف

۱. ستم، ظلم ≠ دادگری
۲. انحراف
۳. کجروی کردن، گمراهشدن، منحرف شدن ≠ هدایت شدن
۴. ظلم کردن، ستم کردن ≠ دادگری کردن

جست‌وجوی دقیق

تعسف

لغت‌نامه دهخدا

تعسف . [ ت َ ع َس ْ س ُ ] (ع مص ) بر بیراه رفتن . (زوزنی ). بیراه رفتن و خمیدن از راه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بیراه رفتن . (غیاث اللغات ). به یکسو شدن از راه . (از اقرب الموارد) (از تعریفات جرجانی ). || آغاز سخن کردن با تکلف و بی هدایتی و درایتی . (از اقرب

تعسف

فرهنگ فارسی عمید

۱. بیراهه رفتن؛ راه را کج‌ کردن و منحرف شدن.۲. بدون تٲمل به کاری پرداختن.۳. ستم ‌کردن.

تعسف

فرهنگ فارسی معین

(تَ عَ سُّ) [ ع . ] (مص ل .) بی راهه رفتن ، بدون تأمل به کاری پرداخت ن .

تعسف

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. ستم، ظلم ≠ دادگری ۲. انحراف ۳. کجروی کردن، گمراهشدن، منحرف شدن ≠ هدایت شدن ۴. ظلم کردن، ستم کردن ≠ دادگری کردن

جست‌وجوی هم‌آوا

تحشف

لغت‌نامه دهخدا

تحشف . [ ت َ ح َش ْ ش ُ ] (ع مص ) جامه ٔ کهنه پوشیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). || افتادن و پریدن پشمهای شتر. (اقرب الموارد). تحسف . || خشک و ترنجیده شدن گوش و پستان . (قطر المحیط).

تحسیف

لغت‌نامه دهخدا

تحسیف . [ ت َ ] (ع مص ) تحسیف تمر؛ جدا کردن آن از حُسافة [ خرمای تباه و فاسد ]. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || تحسیف شارب ؛ ستردن موی بروت . (شرح قاموس ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ستردن شارب . (قطر المحیط).

تحسف

لغت‌نامه دهخدا

تحسف . [ ت َ ح َس ْ س ُ ] (ع مص ) تحسف اوبار؛ افتادن پشمهای شتر و پریدن آنها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). رجوع به تحسر شود. || تحسف جلد؛ باز شدن آن : لقد رأیت جلده یتحسف تحسف جلدالحیة؛ ای یتقشر. (اقرب الموارد).

تحشیف

لغت‌نامه دهخدا

تحشیف . [ ت َ ] (ع مص ) تحشیف عین ؛ پلکهای چشم برهم نهاده از رخنه های مژگان دیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط) (اقرب الموارد).

تعسیف

لغت‌نامه دهخدا

تعسیف . [ ت َ ] (ع مص ) مانده گردانیدن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی متن

طعسبة

لغت‌نامه دهخدا

طعسبة. [ طَ س َ ب َ ] (ع مص ) دویدن و سعی کردن در بیراهی . تعسف . (منتهی الارب ) (آنندراج ).

لیک

لغت‌نامه دهخدا

لیک . (اِ) ابوریحان در تحقیق ماللهند آرد: و من تعسف فی هذا الباب فانه زعم علی ما ذکر براهمهر فی تقدیر صنعةالاصنام ان کل عشر هبأات و اسمها رین تسمی رج و کل ثمانیة رج تکون بالاک و هو رأس الشعرة و ثمانیة منه لیک و هو الصﱡوأبة فی الشعر... (ماللهند ص

تبله

لغت‌نامه دهخدا

تبله . [ ت َ ب َل ْ ل ُ ه ْ ] (ع مص ) ابله شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ابله و نادان شدن . (آنندراج ). || استعمال البله . خود را بگولی زدن . (از قطر المحیط). خود را احمق نمودن بی آنکه باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (نا

متعسف

لغت‌نامه دهخدا

متعسف . [ م ُ ت َ ع َس ْ س ِ ] (ع ص ) کسی که درتاریکی و بیراهه ، و در راه غیر معلوم می رود. (ناظم الاطباء). بی راه رونده و خمنده از راه . (از منتهی الارب ). منحرف شونده و عدول کننده از راه . (از اقرب الموارد) : چنانکه بعضی متعسفان تنوره ٔ آتش را به دری

سلاست

لغت‌نامه دهخدا

سلاست . [ س َ س َ ] (ع مص ) نرم و آسان و هموار شدن . (غیاث ) (آنندراج ). همواری و روانی و آسانی و نرمی و ملایمت و روشنی و رونق و صفا. (از ناظم الاطباء). سلاتة. رجوع به ذیل همین کلمه شود : و سلاست آب زلال و لطافت باد شمال . (سندبادنامه ص <span class="hl

جست‌وجوی هم‌قافیه

متعسف

لغت‌نامه دهخدا

متعسف

فرهنگ فارسی عمید

کسی که بیراهه می‌رود؛ گمراه؛ منحرف.

متعسف

فرهنگ فارسی معین

(مُ تَ عَ سِّ) [ ع . ] (اِفا.) 1 - بیراهه رونده ، منحرف (از راه ). 2 - آن که از طریق صواب عدول کند. 3 - ستمکار، ظالم ؛ ج . متعسفین .

متعسف

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. گمراه، منحرف ۲. بیدادگر، ستمکار، ستمگر، ظالم ≠ دادگر، عادل

درپیوند

بیشتر بدانید

تعسف

ta'assof

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد