لغتنامه دهخدا
ثفنة. [ ث َ ف ِ ن َ ] (ع اِ) پینه ٔ زانو. || آنچه بر زمین رسد از تن شتر وقت نشستن ، چون زانو و سینه و دست . || زانو و مجتمع ران و ساق از مردم . || باطن زانوی اسب یعنی چفته ٔ آن . || عدد و جماعت از مردم . || ناقه که به ثفنه کسی را زند. ج ، ثَفنات . || نعت است از ثفن : ناقة ثفن
